Services

Όμιλος Ιατρικού Κέντρου Αθηνών

 

Ο Φαίδων Β. Χρυσοβεργίδης με έδρα τον Όμιλο Ιατρικού Κέντρου Αθηνών και συγκεκριμένα
τις Κλινικές Ψυχικού και Αμαρουσίου, έχει πραγματοποιήσει με επιτυχία πολυάριθμες λαπαροσκοπικές επεμβάσεις, εφαρμόζοντας τις πιο σύγχρονες χειρουργικές τεχνικές σε συνδυασμό με τον άριστο εξοπλισμό και τις άρτιες εγκαταστάσεις που διαθέτει ο Όμιλος, ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για την υγεία του ασθενούς.
Εξειδικεύεται στις Λαπαροσκοπικές Επεμβάσεις, ενώ παράλληλα παραμένει στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων και παρακολουθεί κάθε νέα επιστημονικά τεκμηριωμένη επεμβατική μέθοδο και θεραπεία της ειδικότητας του, συμμετέχοντας σε εκπαιδευτικά σεμινάρια σε Ελλάδα και εξωτερικό, ενώ εργάζεται με υψηλό αίσθημα ευθύνης και σεβασμού προς τον ασθενη.

 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Πρότυπο Κέντρο Κήλης

Ο Φαίδων Β. Χρυσοβεργίδης είναι Γενικός Χειρουργός άρτια καταρτισμένος στη γενική χειρουργική και εξειδικεύεται στις Λαπαροσκοπικές Επεμβάσεις.
Από το 2014 έως και σήμερα διατελεί κύριος Συνεγάτης και Επιμελητής του Πρότυπου
Κέντρου Κήλης Αθηνών, στο πλεύρό του Διευθυντή Γενικού Χειρουργού και Πρωτοπόρου στη Λαπαροσκοπική Χειρουργική, κ. Γεώργιου Αλεξίου, έχοντας πραγματοποιήσει με επιτυχία μεγάλο αριθμό λαπαροσκοπικών επεμβάσεων, εφαρμόζωντας τις πιο σύγχρονες χειρουργικές τεχνικές.
Παραμένει στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων και παρακολουθεί κάθε νέα επιστημονικά τεκμηριωμένη επεμβατική μέθοδο και θεραπεία της ειδικότητας του, συμμετέχοντας σε εκπαιδευτικά σεμινάρια σε Ελλάδα και εξωτερικό, ενώ εργάζεται με υψηλό αίσθημα ευθύνης και σεβασμού προς τον ασθενη.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αιμορροϊδοπάθεια – Ραγάδα δακτυλίου

Η αιμορροϊδοπάθεια και η ραγάδα του πρωκτικού δακτυλίου είναι δύο από τις πιο συχνές παθήσεις της σύγχρονης εποχής, οι οποίες προκαλούνται κυρίως από το ρυθμό της ζωής του ανθρώπου, τις διαιτητικές του συνήθειες και τη φύση της εργασίας του.
Πολλές φορές συγχέονται μεταξύ τους, λόγω του ότι εμφανίζονται στην ίδια ανατομική περιοχή και έχουν αρκετά κοινά συμπτώματα.
Εμφανίζονται με την ίδια συχνότητα και στους άντρες και στις γυναίκες, ενώ πολλές φορές μπορεί να συνυπάρχουν.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Κύστη Κόκκυγα

  • Τι είναι η κύστη κόκκυγα;

Η κύστη κόκκυγα είναι στην ουσία μια κοιλότητα, χαμηλά στην περιοχή της μέσης ή των γλουτών, η οποία γεμίζει περιοδικά με τρίχες και πύον.

 

 

  • Ποιά είναι τα αίτια δημιουργίας της κύστης κόκκυγα;

Τα ακριβή αίτια δημιουργίας της πάθησης δεν είναι γνωστά.
Έχουν αναπτυχθεί δύο θεωρίες για την αιτιολογία της κύστης κόκκυγα, η συγγενής και η επίκτητη, η οποία είναι και η επικρατέστερη.
Όσον αφορά την επίκτητη αιτιολογία της νόσου υπάρχουν δύο θεωρίες για τον τρόπο με τον οποίο δημιουργείται.
Σύμφωνα με την πρώτη θεωρία η δημιουργία της κύστης του κόκκυγα οφείλεται στην είσοδο των τριχών στο δέρμα της περιοχής, οι οποίες προκαλούν αντίδραση ξένου σώματος, με αποτέλεσμα τη δημιουργία αποστημάτων και συριγγωδών πόρων. Έτσι εξηγείται το γεγονός γιατί μέσα στην κύστη κόκκυγα ανευρίσκονται τρίχες.
Σύμφωνα με τη δεύτερη θεωρία η δημιουργία της κύστης του κόκκυγα οφείλεται σε ρήξη των θυλάκων των τριχών, η οποία είναι αποτέλεσμα άσκησης ισχυρών πιέσεων στην περιοχή του κόκκυγα και της μεσογλουτιαίας αύλακας. Το γεγονός αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη ρήξη των θυλάκων των τριχών και τη δημιουργία αποστημάτων. Η είσοδος των τριχών ακολουθεί την φλεγμονή, αλλά δεν την προκαλεί.

 

 

 

  • Ποιά είναι η συχνότητα εμφάνισης της νόσου;

Η κύστη κόκκυγα παρουσιάζεται συχνότερα στους άντρες απ’ ότι στις γυναίκες (4:1), εμφανίζεται απο την εφηβία και μετά, με μεγαλύτερη συχνότητα σε ηλικίες 20-30 ετών.

 

  • Πώς γίνεται η διάγνωση της κύστης κόκκυγα;

Η διάγνωση της κύστης κόκκυγα γινεται συνήθως μετά απο την εμφάνιση κάποιας επιπλοκής της, όπως διαπύηση και απόστημα ή δημιουργία συριγγώδους πόρου ο οποίος εκβάλει στο δέρμα της μεσογλουτιαίας πτυχής.

 

 

  • Πώς εμφανίζεται και ποιά είναι τα συμτώματα της κύστης κόκκυγα;

Η νόσος παρουσιάζεται με τρείς μορφές, σαν οξεία, χρόνια και σαν μη επουλούμενο τραύμα.
Η οξεία μορφή χαρακτηρίζεται από πόνο που οφείλεται στη δημιουργία αποστήματος. Κατά την κλινική εξέταση ανευρίσκονται στην περιοχή του κόκκυγα ευαίσθητα ή επώδυνα οζίδια, που αντιστοιχούν σε αποστηματικές κοιλότητες.
Η χρόνια μορφή χαρακτηρίζεται από άτυπα συμπτώματα που οφείλονται στη συνεχή περιοδική έκκριση οροπυώδους υγρού. Κατά την κλινική εξέταση μπορεί να ανευρεθούν στόμια τα οποία εμφανίζουν μικρή ή άφθονη έκκριση και περιέχουν τρίχες.
Τα μη επουλούμενα τραύματα χαρακτηρίζονται από γέφυρες λεπτού δέρματος που καλύπτουν κοιλότητες ή χαλαρό κοκκιώδη ιστό.

 

  • Ποιά είναι η θεραπεία της κύστης κόκκυγα;

Η θεραπεία της κύστης κόκκυγα είναι πάντοτε χειρουργική.
Παλαιότερα είχαν χρησιμοποιηθεί ειδικές αλοιφές αλλά και κόλλες, τα θεραπευτικά αποτελέσματα των οποίων είναι αμφίβολα, ενώ παρουσίαζαν υψηλά ποσοστά υποτροπής.
Η θεραπεία κατά την οξεία φάση είναι η παροχέτευση της αποστηματικής κοιλότητας, η οποία μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία. Η τελική επέμβαση θα γίνει αφού υποχωρήσει η φλεγμονή.
Η θεραπεία της χρόνιας φάσης περιλαμβάνει ελλειπτική τομή και αφαίρεση των αποστηματικών κοιλοτήτων και των συριγγωδών πόρων. Το τραύμα αφήνεται ανοικτό για να επουλωθεί κατά δεύτερο σκοπό (ανοιχτή μέθοδος, με καλύτερα αισθητικά αποτελέσματα) ή συγκλείεται με ραφές ολικού πάχους (κλειστή μέθοδος, γρηγορότερη επούλωση αλλά με κίνδυνο υποτροπής).
Η θεραπεία για τα μη επουλούμενα τραύματα περιλαμβάνει την αφαίρεση τους και πλαστική με μόσχευμα, το οποίο φέρεται από τον ένα γλουτό στον άλλο, έτσι ώστε η συνένωση των δύο δερμάτων να γίνει προς τα πλάγια της μέσης γραμμής.

 

  • Ποιά είναι η καλύτερη μέθοδος για την θεραπεία της κύστης κόκκυγα;

Δεν υπάρχει σαφής απάντηση στο ερώτημα αυτό, καθώς κάθε μια απο τις δύο τεχνικές έχει τα πλεονεκτήματα, αλλά και τα μειονεκτήματα της, βάση των οποίων ο ασθενής σε συννενόηση με το χειρουργό του, θα αποφασίσει ποιά απο τις μεθόδους είναι καλύτερη γι’ αυτόν.
Και στις δύο μεθόδους, ανοιχτή ή κλειστή, η θεραπεία περιλαμβάνει ελλειπτική τομή και αφαίρεση των αποστηματικών κοιλοτήτων και των συριγγωδών πόρων.
Η διαφορά τους έγκειται στο γεγονός ότι:

  • στη μεν ανοιχτή μέθοδο το τραύμα αφήνεται ανοικτό για να επουλωθεί κατά δεύτερο σκοπό, έχει καλύτερα αισθητικά αποτελέσματα (ιδίως στις γυναίκες), αλλά ο χρόνος επούλωσης διαρκεί μερικές εβδομάδες

 

  • στη δε κλειστή μέθοδο το τραύμα συγκλείεται με ραφές ολικού πάχους, έχει γρηγορότερη επούλωση, αλλά με κίνδυνο υποτροπής και χειρότερου αισθητικού αποτελέσματος.

 

  • Πόσο χρόνο διαρκεί η εκτομή της κύστης κόκκυγα;

Η επέμβαση, ανεξαρτήτως της μεθόδου, μπορεί να πραγματοποιηθεί με τοπική ή γενική αναισθησία και διαρκεί κατά μέσο όρο περίπου 15-20 λεπτά, ανάλογα με το μέγεθος της κύστης και τη σύγκλειση ή μη του τραύματος.

 

  • Πότε μπορεί ο ασθενής να επιστρέψει στο σπίτι και στις ασχολίες του;

Για προληπτικούς λόγους ο ασθενής θα πρέπει να παραμείνει στην κλινική το πολύ 24 ώρες συνολικά και στη συνέχεια μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του και στις δραστηριότητες του, χωρίς πόνους, παροχετεύσεις ή άλλα προβλήματα. Απο την επόμενη μέρα μπορεί να κάνει ντους, ενώ η μετεγχειρητική φροντίδα εξαρτάται απο τη μέθοδο που θα έχει επιλέξει. Σε περίπτωση που αθλείται ή ασκεί έντονη σωματική εργασία, μπορεί να επιστρέψει στην καθημερινότητα του προοδευτικά σε 5-6 ημέρες περίπου.

 

  • Χρειάζεται κάποια ιδιάιτερη προσοχή απο τον ασθενή μετά το χειρουργείο;

Μετά την εκτομή της κύστης κόκκυγα δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη φροντίδα. Στην περίπτωση της ανοιχτής μεθόδου θα χρειαστεί ο ασθενής να χρησιμοποιεί ειδικά επουλωτικά επιθέματα για λίγες εβδομάδες, ενώ στην περίπτωση της κλειστής μεθόδου τα ράμματα που τοποθετούνται για να κλείσουν το χάσμα, που έχει δημιουργηθεί, αφαιρούνται μετά απο μερικές ημέρες. Απο την επομένη του χειρουργείου ο ασθενής μπορεί κινηθεί ελεύθερα, να οδηγήσει, να πάει στη δουλεία του (είδικά αν αυτή είναι γραφείου), να κάνει ντους ή ακόμα και μπάνιο στη θάλασσα μετά απο μερικές ημέρες.

 

  • Ποιές είναι οι πιθανές μετεγχειρητικές επιπλοκές;

Όπως σε κάθε χειρουργική επέμβαση υπάρχει ο κίνδυνος επιπλοκών, έτσι και στην περίπτωση της εκτομής της κύστης κόκκυγα, ανεξαρτήτως της μεθόδου που χρησιμοποιήθηκε, οι συχνότερες επιπλοκές που μπορεί να παρουσιαστούν είναι η αιμορραγία, η υποτροπή και επανεμφάνιση της κύστης.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ποσοστό υποτροπή είναι μεγαλύτερο στην κλειστή μέθοδο.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ραγάδα πρωκτικού δακτυλίου

  • Τι είναι η ραγάδα του πρωκτικού δακτυλίου;

Η ραγάδα του πρωκτικού δακτυλίου είναι ουσιαστικά μια πληγή (ένα σκίσιμο) κατά τον επιμήκη άξονα του βλεννογόνου του πρωκτού. Παρόλο που το μέγεθος της είναι σχετικά μικρό, επεκτείνεται σε βάθος, προκαλώντας σπασμό του έσω σφιγκτήρα του πρωκτού και δυσανάλογα έντονο και διαξιφιστικό πόνο στην περιοχή. Εμφανίζεται συνήθως σε ενήλικες ασθενείς, με την ίδια περίπου συχνότητα και στα δύο φύλα, ενώ η πιο συχνή θέση εμφάνισης της είναι η 6η ώρα (προς την πλευρά του κόκκυγα).

 

 

 

  • Ποια είναι τα αίτια δημιουργίας της ραγάδας;

Υπάρχουν διάφορα αίτια τα οποία μπορούν να προκαλέσουν την εμφάνιση της ραγάδα του πρωκτικού δακτυλίου, τα κυριότερα από τα οποία είναι:

  • μεγάλη και συμπαγής κένωση, η οποία προκαλεί τραυματισμό στην περιοχή του πρωκτού
  • χρόνια δυσκοιλιότητα
  • διαρροϊκό σύνδρομο
  • διατροφικές συνήθειες (απουσία φυτικών ινών, λιπαρά φαγητά)
  • τοκετός
  • πρωκτική σεξουαλική επαφή
  • φλεγμονώδεις παθήσεις του παχέος εντέρου (νόσος Crohn, ελκώδης κολίτιδα)
  • ανατομική ανωμαλία του πρωκτού, κυρίως μετά από χειρουργικές επεμβάσεις στην περιοχή, οι οποίες προκαλούν μείωση της ελαστικότητας του πρωκτικού σωλήνα.

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι παρόλο που πολλές φορές συνυπάρχουν, η παρουσία αιμορροϊδοπάθειας δεν αποτελεί προδιαθεσικό παράγοντα για την εμφάνιση ραγάδας.

 

  • Ποια είναι η συχνότητα εμφάνισης της νόσου;

Υπολογίζεται ότι σε ποσοστό περίπου 25% όλοι οι άνθρωποι θα εμφανίσουν ραγάδα πρωκτού σε κάποια στιγμή της ζωής τους. Παρουσιάζεται με την ίδια συχνότητα σε ενήλικες ασθενείς και στα δύο φύλα, καθώς και σε παιδιά.
Το ποσοστό αυτό μπορεί να είναι και μεγαλύτερο, καθώς σε κάποιο βαθμό η ραγάδα μπορεί να επουλωθεί χωρίς ιατρική παρέμβαση, ενώ είναι αρκετοί οι ασθενείς οι οποίοι αποφεύγουν να επισκεφτούν τον ιατρό, εκτός αν ο πόνος έχει γίνει αφόρητος.

 

  • Πώς δημιουργείται η ραγάδα του πρωκτού;

Η ραγάδα δημιουργείται αρχικά από τραυματισμό του πρωκτού, ο οποίος εμφανίζεται συχνότερα σε ασθενείς με δυσκοιλιότητα. Η δυσκοιλιότητα έχει σαν αποτέλεσμα σκληρά και αφυδατωμένα κόπρανα, τα οποία κατά την αφόδευση σκίζουν και τραυματίζουν το βλεννογόνο του πρωκτού. Η ραγάδα προκαλεί έντονο πόνο κατά την κένωση, με αποτέλεσμα σπασμό του πρωκτικού σφιγκτήρα. Ο σπασμός του σφιγκτήρα δεν επιτρέπει στη ραγάδα να επουλωθεί, ενώ επιπλέον σε χρόνιες καταστάσεις έχει σαν αποτέλεσμα τη μετατροπή του σφιγκτήρα σε υπερτονικό και τη στένωση του αυλού του πρωκτού, κάνοντας ακόμη πιο δύσκολη τη δίοδο των κοπράνων και πιο εύκολο τον τραυματισμό του.
Ο ασθενής μπαίνει σε ένα φαύλο κύκλο φόβου για αφόδευση, χειροτερεύοντας τη δυσκοιλιότητα και τα συμπτώματα του, με κυριότερο τον έντονο πόνο.

 

  • Ποιά είναι τα συμπτώματα της ραγάδας του πρωκτικού δακτυλίου;

Τα κυριότερα συμπτώματα της ραγάδας είναι:

  • έντονος, διαξιφιστικός πόνος στην περιοχή του πρωκτού κατά την αφόδευση
  • απώλεια μικρής ποσότητας ζωηρού αίματος από το ορθό
  • απώλεια βλέννας και κνησμός (σε περιπτώσεις χρόνιας ραγάδας)

Πολλοί ασθενείς περιγράφουν τον πόνο σαν αίσθημα κοψίματος ή καψίματος στην περιοχή, που μπορεί να διαρκέσει 4-5 ώρες μετά την κένωση.
Στη συνέχεια ο ασθενής παραμένει ελεύθερος συμπτωμάτων μένει την επόμενη κένωση.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι το μέγεθος της ραγάδας δεν σχετίζεται πάντοτε με την ένταση και τη διάρκεια του πόνου, δηλαδή ακόμα και μια μικρή ραγάδα μπορεί να είναι από ενοχλητική έως πάρα πολύ επώδυνη.

 

  • Ποιά είναι τα είδη της ραγάδας του πρωκτού;

Η ραγάδα του πρωκτικού δακτυλίου διακρίνεται σε:

  • οξεία, όταν η βλάβη περιορίζεται στον βλεννογόνο και επουλώνεται γρήγορα
  • χρόνια, όταν η βλάβη φτάνει στον υποκείμενο σφιγκτήρα, παρατηρείται ίνωση και πάχυνση της ραγάδας και δεν επουλώνεται.

Στην περίπτωση της οξείας ραγάδας μπορεί μερικές φορές τα συμπτώματα να υποχωρήσουν αυτόματα, ενώ σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να παραμείνουν για μήνες και η ραγάδα τότε γίνεται χρόνια. Μερικές φορές επίσης μπορεί να παρουσιαστεί και αιμορροϊδοπάθεια ως αποτέλεσμα της προσπάθειας επούλωσης της.
Ανώδυνη ραγάδα που δεν επουλώνεται εύκολα αποτελεί συνήθως ένδειξη πιθανής συνυπάρχουσας ιδιοπαθούς φλεγμονώδους νόσου του εντέρου (νόσος Crohn, ελκώδης κολίτιδα).

 

  • Πώς γίνεται η διάγνωση της ραγάδας του πρωκτού;

Η διάγνωση της ραγάδας του πρωκτού είναι μια σχετικά εύκολη διαδικασία και βασίζεται στη σωστή λήψη του ιστορικού σε συνδυασμό με την επισκόπηση του πρωκτού, μετά από ήπιο διαχωρισμό των γλουτών. Κατά τη δακτυλική εξέταση μπορεί να εντοπιστεί η βλάβη και να οριοθετηθεί η έκταση της, ενώ παράλληλα συνυπάρχει υπερτονία του σφιγκτήρα, η οποία και από μόνη της αποτελεί ένδειξη.
Η διαφορική διάγνωση της ραγάδας πρέπει να γίνεται από άλλες παθήσεις του πρωκτού, όπως θρομβωμένη αιμορροΐδα, περιεδρικό απόστημα, φλεγμονώδη νόσο του εντέρου, κακοήθεις όγκους, σύφιλη ή λευχαιμία. Στην περίπτωση που υπάρχει κάποια τέτοια υποψία, θα πρέπει να γίνεται πάντοτε ορθο-σιγμοειδοσκόπηση ή κολοσκόπηση.

 

  • Ποιά είναι η θεραπεία της ραγάδας του δακτυλίου;

Η θεραπεία της ραγάδας του πρωκτού διακρίνεται σε συντηρητική και σε χειρουργική.
Η συντηρητική θεραπεία, ακολουθείται πάντοτε όταν η ραγάδα είναι σχετικά πρόσφατη, συνίσταται στην προσπάθεια κατάργησης του φαύλου κύκλου πόνου – δυσκοιλιότητας – σπασμού και περιλαμβάνει:

  • αλλαγή διατροφικών συνηθειών και διόρθωση της δυσκοιλιότητας, που προκαλεί σκληρά κόπρανα, τα οποία προκαλούν πόνο και τραυματίζουν τον πρωκτό κατά την κένωση. Αυτό επιτυγχάνεται κυρίως με την ενυδάτωση και την πρόσληψη μεγάλης ποσότητας φυτικών ινών με το φαγητό. Η δίαιτα αυτή θα πρέπει να συνεχίζεται δια βίου, καθώς η ραγάδα μπορεί να υποτροπιάσει.
  • Λήψη υπακτικών, που διευκολύνουν την κένωση
  • υδρόλουτρα με χλιαρό ή ζεστό νερό, τα οποία βοηθούν στην ανακούφιση του σπασμού
  • χρήση τοπικών αλοιφών, οι οποίες περιέχουν τοπικά αναισθητικά ή κορτιζόνη και προσφέρουν πρόσκαιρη ανακούφιση όσον αφορά τον πόνο, χαλαρώνοντας τον σφιγκτήρα, αλλά δεν βοηθούν στην επούλωση της ραγάδας.
  • έγχυση τοξίνης μποτουλίνης στον έσω σφιγκτήρα, η οποία προκαλεί παροδική πάρεση του σφιγκτήρα, δίνοντας χρόνο στη ραγάδα να επουλωθεί
  • αντιμετώπιση και θεραπεία άλλης συνυπάρχουσας υποκείμενης νόσου.

Η χειρουργική θεραπεία εφαρμόζεται αφού πρώτα έχει αποτύχει η συντηρητική, σε περιπτώσεις εμμένουσας ή υποτροπιάζουσας χρόνιας ραγάδας και αποτελεί την πιο αποτελεσματική θεραπεία.
Περιλαμβάνει διάφορες τεχνικές όπως:

  • νεαροποίηση και εκτομή της ραγάδας
  • διαστολή του πρωκτικού δακτυλίου
  • πλάγια έσω σφιγκτηροτομή
  • καυτηριασμός με laser ή με άλλη πηγή ενέργειας (RF).

Σε περίπτωση ανώδυνης ραγάδας συνιστάται απαραιτήτως βιοψία.

 

  • Ποιά είναι η αποτελεσματικότερη μέθοδος θεραπείας της ραγάδας του πρωκτού;

Έχει διαπιστωθεί ότι περίπου το 30% των ραγάδων του πρωκτού θεραπεύονται από μόνες τους ή συντηρητικά. Είναι όμως γεγονός ότι όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα επιμένει μια ραγάδα, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες συντηρητικής θεραπείας της.
Η καλύτερη και πιο συχνή χειρουργική τεχνική που εφαρμόζεται σήμερα είναι η πλάγια έσω σφιγκτηροτομή, η οποία είναι ανώδυνη, αναίμακτη, σύντομη και με άμεσα αποτελέσματα. Πραγματοποιείται μέσω μιας μικρής τομής του δέρματος και συνίσταται σε μερική διατομή του έσω σφιγκτήρα του πρωκτού, η οποία απαλλάσσει άμεσα τον ασθενή από τον πόνο και το χρόνιο σπασμό του σφιγκτήρα, ενώ παράλληλα διευκολύνει την ταχεία επούλωση της ραγάδας.
Η χειρουργική αυτή επέμβαση έχει ποσοστό επιτυχίας 95%, αλλά θα πρέπει πάντοτε να εκτελείται από εξειδικευμένο χειρουργό για την αποφυγή δημιουργίας ακράτειας.

 

  • Πόσο χρόνο διαρκεί η πλάγια έσω σφιγκτηροτομή;

Η επέμβαση πραγματοποιείται με λαρυγγική μάσκα ή γενική αναισθησία, είναι ανώδυνη, αναίμακτη και με άμεσα αποτελέσματα, ενώ διαρκεί κατά μέσο όρο περίπου 15-20 λεπτά.
Η ανακούφιση του ασθενή από τα συμπτώματα και κυρίως τον πόνο είναι άμεση, ενώ μετά από λίγες ώρες είναι σε θέση να επιστρέψει στο σπίτι και τις δραστηριότητες του. βιοσυνθετικ

 

  • Χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη προσοχή από τον ασθενή μετά το χειρουργείο;

Μετά την πλάγια έσω σφιγκτηροτομή δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη φροντίδα. Υπάρχει μόνο μια πολύ μικρή οπή στο περιπρωκτικό δέρμα, η οποία σε μερικές ημέρες επουλώνεται πλήρως. Από την επομένη του χειρουργείου ο ασθενής μπορεί κινηθεί ελεύθερα, να οδηγήσει, να πάει στη δουλεία του, να κάνει ντους ή ακόμα και μπάνιο στη θάλασσα απαλλαγμένος από τον πόνο, τον κνησμό, αλλά πολύ περισσότερο από το φόβο και το άγχος της επόμενης κένωσης .

 

  • Ποιές είναι οι πιθανές μετεγχειρητικές επιπλοκές;

Όπως σε κάθε χειρουργική επέμβαση υπάρχει ο κίνδυνος επιπλοκών, έτσι και στην περίπτωση της χειρουργικής αντιμετώπισης της ραγάδας, οι συχνότερες επιπλοκές που μπορεί να παρουσιαστούν είναι η υποτροπή και επανεμφάνιση της. Για το λόγο αυτό πολύ σημαντικό ρόλο έχει η επιλογή της κατάλληλης χειρουργικής τεχνικής και κυρίως η εμπειρία του χειρουργού στην εφαρμογή της.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αιμορροϊδοπάθεια

  • Τι είναι οι αιμορροΐδες και τι η αιμορροϊδοπάθεια;

Οι αιμορροΐδες είναι φυσιολογικοί ανατομικοί σχηματισμοί, στην πραγματικότητα είναι άθροισμα αγγείων με τη μορφή σάκου, τα οποία συμβάλλουν στην προστασία του πρωκτικού σωλήνα και τον έλεγχο των κενώσεων, ενώ βρίσκονται σε ορισμένες σταθερές θέσεις στην περιφέρεια του πρωκτού. Συνεπώς αιμορροΐδες έχουν όλοι οι άνθρωποι.
Η παθολογική κατάσταση, η οποία προκύπτει από τον ερεθισμό και τη διόγκωση των αγγείων αυτών, προκαλώντας δυσάρεστα συμπτώματα στον ασθενή, καλείται αιμορροϊδοπάθεια και είναι μια από τις συχνότερες παθήσεις της σύγχρονης εποχής.

 

 

  • Ποιά είναι τα αίτια που προκαλούν την αιμορροϊδοπάθεια;

Η κυριότερη αιτία, που προκαλεί την εμφάνιση της αιμορροϊδοπάθειας, είναι η αύξηση της πίεσης του ορθο-πρωκτικού σωλήνα, καθώς οδηγεί σε διόγκωση των αιμορροϊδικών όζων.
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συμβάλλουν στην αύξηση αυτή, όπως:

  • χρόνια δυσκοιλιότητα, που οφείλεται κυρίως στις κακές διατροφικές συνήθειες
  • εγκυμοσύνη, ευτυχώς όμως, τις περισσότερες φορές, οι γυναίκες απαλλάσσονται από την αιμορροϊδοπάθεια μετά το πέρας της εγκυμοσύνης
  • πίεση για αφόδευση
  • σπατάλη πολύ χρόνου στη λεκάνη της τουαλέτας (διάβασμα, κινητό, tablet)
  • καθιστική ζωή και παχυσαρκία
  • επαγγελματικό ή ψυχικό stress
  • χρόνιος βήχας, διότι αυξάνει την ενδοκοιλιακή πίεση
  • συχνή άρση βάρους και πολύ έντονη σωματική άσκηση
  • ηλικία, διότι μεγαλώνοντας χαλαρώνουν οι ιστοί.

 

  • Ποιά είναι η συχνότητα εμφάνισης της πάθησης;

Η αιμορροϊδοπάθεια εμφανίζεται με την ίδια περίπου συχνότητα στους άντρες και τις γυναίκες, ενώ υπολογίζεται ότι το 60% των ανθρώπων θα υποφέρει από αιμορροϊδοπάθεια κάποια στιγμή στη ζωή του.

 

  • Ποιά είναι τα συμπτώματα της αιμορροϊδοπάθειας;

Αρκετά συχνά και κυρίως στο πρώιμο στάδιο, η αιμορροϊδοπάθεια ενδέχεται να είναι ασυμπτωματική, ενώ αντίθετα απ’ ότι πιστεύεται δεν χαρακτηρίζεται από πόνο, παρά μόνο αν παρουσιαστεί κάποια επιπλοκή. Τα κυριότερα συμπτώματα της πάθησης είναι:

  • αιμορραγία που ακολουθεί την κένωση, παρουσία ζωηρού ερυθρού αίματος, που δεν είναι αναμεμιγμένο με τα κόπρανα, στο χαρτί τουαλέτας ή στη λεκάνη
  • αίσθημα βάρους, ατελούς αφόδευσης ή παρουσία μορφώματος στην περιοχή του πρωκτού, συνήθως μετά την κένωση, που οφείλεται στη διόγκωση και πρόπτωση των αιμορροϊδικών όζων
  • έκκριση βλεννώδους υγρού από τον πρωκτό, που λεκιάζει το εσώρουχο
  • αίσθημα κνησμού και δερματίτιδα, λόγω του ερεθισμού της περιοχής
  • έντονος πόνος, ο οποίος εμφανίζεται σε περίπτωση περίσφιξης ή θρόμβωσης κάποιου αιμορροϊδικού όζου, καθώς και σε περίπτωση συνύπαρξης ραγάδας δακτυλίου ή αποστήματος.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι η παρουσία αιμορροϊδοπάθειας ή κάποιου από τα παραπάνω συμπτώματα δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο άλλων παθήσεων του εντέρου (φλεγμονώδης νόσος, εκκολπωμάτωση, πολυποδίαση ή ακόμα και καρκίνου του παχέος εντέρου), που έχουν παρόμοια συμπτωματολογία και είναι απαραίτητο για την υγεία του ασθενούς να εξεταστεί άμεσα από εξειδικευμένο ιατρό.

 

  • Ποιά είναι τα είδη και οι κατηγορίες της αιμορροϊδοπάθειας;

Οι αιμορροΐδες διακρίνονται σε εσωτερικές, που εντοπίζονται πάνω από τον σφιγκτήρα και δεν είναι ορατές, τουλάχιστον σε φάση ηρεμίας και σε εξωτερικές, που είναι κάτω ή έξω από τον σφιγκτήρα. Ανάλογα με τη μορφολογία και τη βαρύτητα τους ταξινομούνται σε:

  • Στάδιο I: όταν οι αιμορροϊδικοί όζοι δεν προπίπτουν καθόλου και προκαλούν μόνο μικρή αιμορραγία
  • Στάδιο II: όταν οι αιμορροϊδικοί όζοι προπίπτουν από το πρωκτό κατά την κένωση, αλλά στη συνέχεια ανατάσσονται αυτόματα
  • Στάδιο III: όταν οι αιμορροϊδικοί όζοι προπίπτουν από το πρωκτό κατά την κένωση και δεν ανατάσσονται πλέον αυτόματα, αλλά μόνο με χειρισμό από τον ασθενή
  • Στάδιο IV: όταν οι αιμορροϊδικοί όζοι προπίπτουν μονίμως από το πρωκτό, ανεξαρτήτως κένωσης, προκαλώντας πόνο και ερεθισμό.

Κοινό χαρακτηριστικό σύμπτωμα σε όλα τα στάδια είναι η αιμορραγία.

 

  • Πώς γίνεται η διάγνωση της αιμορροϊδοπάθειας;

Η διάγνωση της αιμορροϊδοπάθειας είναι μια σχετικά εύκολη διαδικασία και βασίζεται στη σωστή λήψη του ιστορικού σε συνδυασμό με την κλινική εξέταση, η οποία περιλαμβάνει την επισκόπηση της περιοχής και τη δακτυλική εξέταση.
Η δακτυλική εξέταση είναι επιβεβλημένη και πρέπει να γίνεται πάντοτε.
Επιπλέον και ανάλογα με την κρίση του εξειδικευμένου ιατρού μπορεί να πραγματοποιηθεί
ορθο-σιγμοειδοσκόπηση ή κολοσκόπηση, για τον αποκλεισμό άλλης συνυπάρχουσας πάθησης του παχέος εντέρου.

 

  • Ποιά είναι η θεραπεία της αιμορροϊδοπάθειας;

Η θεραπεία της αιμορροϊδοπάθειας διακρίνεται σε συντηρητική και σε χειρουργική, ενώ η επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως:

  • το στάδιο της πάθησης
  • το μέγεθος και η συχνότητα της αιμορραγίας
  • η συχνότητα των επεισοδίων
  • η ύπαρξη επιπλοκών ή συνοδών νοσημάτων.

Η συντηρητική θεραπεία, εφαρμόζεται κυρίως στα αρχικά στάδια (στάδιο I και II), είναι διαιτητική και φαρμακευτική και περιλαμβάνει:

  • αλλαγές στη διατροφή (αύξηση πρόσληψης φυτικών ινών και υγρών)
  • αλλαγές στον τρόπο ζωής αναφορικά με το χρόνο παραμονής στην τουαλέτα, τη σωματική άσκηση και την αποφυγή της καθιστικής ζωής
  • εφαρμογή λουτρών με χλιαρό νερό
  • χρήση υπακτικών για να μαλακώνουν τα κόπρανα
  • χρήση πρωκτικών κρεμών ή αλοιφών (που περιέχουν τοπικά αναισθητικά ή/και στεροειδή), οι οποίες βοηθούν παροδικά στην ανακούφιση από τον πόνο και τον κνησμό
  • θα πρέπει να αποφεύγεται λήψη φαρμάκων όπως τα αντιπηκτικά ή τα σαλικυλικά που επιδεινώνουν την αιμορραγία.

Η συντηρητική αντιμετώπιση τις περισσότερες φορές βελτιώνει προσωρινά τα συμπτώματα του ασθενούς, χωρίς όμως να προσφέρει οριστική λύση στην αιμορροϊδοπάθεια. Συνήθως μετά από κάποια χρονική περίοδο τα συμπτώματα επανέρχονται, καθιστώντας αναγκαία την οριστική λύση του προβλήματος.

Η χειρουργική θεραπεία, εφαρμόζεται όταν τα συμπτώματα δεν υποχωρούν μετά από την εφαρμογή της συντηρητικής αγωγής ή επανεμφανίζονται, καθώς και σε περίπτωση που η αιμορροϊδοπάθεια είναι προχωρημένου σταδίου (στάδιο ΙΙΙ και ΙV).
Υπάρχει πληθώρα επεμβατικών τεχνικών και χειρουργικών επεμβάσεων, οι οποίες εφαρμόζονται ανάλογα με τη σοβαρότητα του προβλήματος και το στάδιο της πάθησης.

Οι επεμβατικές τεχνικές περιλαμβάνουν:

  • διαστολή του πρωκτικού δακτυλίου, η οποία έχει καλά αποτελέσματα όταν εφαρμόζεται στο αρχικό στάδιο
  • τοποθέτηση ελαστικών δακτυλίων, οι οποίοι στραγγαλίζουν τους αιμορροϊδικούς όζους, προκαλώντας ισχαιμία και συρρίκνωση τους
  • σκληροθεραπεία, με έγχυση ουσιών που προκαλούν ίνωση και συρρίκνωση των αιμορροϊδικών όζων
  • θερμοπηξία η κρυοπηξία

Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι παραπάνω επεμβατικές τεχνικές δεν δίνουν πάντα λύση στο πρόβλημα, ενώ έχουν υψηλό ποσοστό επιπλοκών.

Οι χειρουργικές επεμβάσεις περιλαμβάνουν:

  • την κλασική αιμορροϊδεκτομή κατά Milligan – Morgan, που εκτελείται εδώ και έναν αιώνα περίπου, ή την παραλλαγή της κατά Ferguson, που συνίστανται στην εκτομή των αιμορροϊδικών όζων. Έχουν καλά αποτελέσματα, αλλά προκαλούν έντονο πόνο μετεγχειρητικά και έχουν μεγάλη περίοδο αποθεραπείας.
  • την πλάγια έσω σφιγκτηροτομή και διαστολή του πρωκτικού δακτυλίου, που εφαρμόζεται σε περιπτώσεις υπερτονικού σφιγκτήρα με καλά αποτελέσματα
  • την τεχνική Longo, η οποία είναι νέα χειρουργική τεχνική, που αναπτύχθηκε την τελευταία δεκαπενταετία και είναι βασισμένη στη θεραπεία της πρόπτωσης. Πραγματοποιείται με τη χρήση ειδικού αναστομωτήρα, ο οποίος αφαιρεί κυκλικά τον χαλαρό ιστό πάνω από το επίπεδο των αιμορροϊδικών όζων, έλκοντας τους στη φυσιολογική τους θέση εντός του ορθού, ενώ παράλληλα τους στερεί την αιμάτωση. Στην περιοχή αυτή δεν υπάρχουν νεύρα, με αποτέλεσμα η τεχνική να είναι ανώδυνη και αποτελεσματική, ενώ παρουσιάζει τα χαμηλότερα ποσοστά υποτροπής από τις υπόλοιπες τεχνικές.
  • την αιμορροϊδοπηξία (μέθοδος H.A.L.-R.A.R), κατά την οποία με ειδικό υπέρηχο ανευρίσκονται και απολινώνονται οι βασικοί κλάδοι των αιμορροϊδικών αρτηριών, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση των αιμορροϊδικών όζων, ενώ σε περίπτωση που είναι απαραίτητο ανατάσσεται και ο βλεννογόνος του πρωκτού. Είναι επίσης ανώδυνη τεχνική, με αντίστοιχα αποτελέσματα με την Longo.
  • την αιμορροϊδοπηξία με Laser (μέθοδος LHP και HeLP), τεχνική που εκμεταλλεύεται την ενέργεια του laser, το οποίο διοχετεύει θερμότητα, προκαλώντας θρόμβωση των αιμορροϊδικών όζων και τελικά την ίνωση και τη συρρίκνωση τους. Εφαρμόζεται κυρίως στα αρχικά στάδια με καλά αποτελέσματα, καθώς στα πιο προχωρημένα παρουσιάζει συχνά υποτροπές.

 

  • Ποιά είναι η αποτελεσματικότερη μέθοδος θεραπείας της αιμορροϊδοπάθειας;

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση σε αυτό το ερώτημα, καθώς στην εποχή μας, είναι πολλές οι αποτελεσματικές επιλογές που διαθέτει ο εξειδικευμένος ιατρός για τη θεραπεία της αιμορροϊδοπάθειας. Η επιλογή της καταλληλότερης μεθόδου εξαρτάται κάθε φορά από το στάδιο της πάθησης, από τα προβλήματα που προκαλεί στον ασθενή και από την εμπειρία του χειρουργού.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι, όπως άλλωστε και σε κάθε άλλη πάθηση, όσο πιο γρήγορα απευθυνθεί ο ασθενής στον ιατρό για την αντιμετώπιση του προβλήματος του, τόσο πιο καλά αποτελέσματα θα έχει, ελαχιστοποιώντας τις επιπλοκές που μπορεί να παρουσιαστούν ή την πιθανότητα υποτροπής της νόσου.

 

  • Ποιές είναι οι επιπλοκές της αιμορροϊδοπάθειας;

Οι επιπλοκές είναι η αιμορραγία και η θρόμβωση των αιμορροϊδικών όζων.

  • Η θρόμβωση των εσωτερικών αιμορροΐδων εκδηλώνεται με έντονο πόνο, αιφνίδιας έναρξης που παρουσιάζεται όταν προπίπτουν και περιεσφιχθούν από τους σφιγκτήρες του πρωκτού. Είναι δύσκολη η ανάταξη τους, μεγαλώνουν σε μέγεθος λόγω του συνυπάρχοντος οιδήματος και μπορεί να γαγγραινοποιηθούν.
  • Η θρόμβωση των εξωτερικών αιμορροΐδων εκδηλώνεται με απότομη εμφάνιση πόνου και σχεδόν ταυτόχρονη παρουσία επώδυνου σκληρού οζιδίου περιπρωκτικά. Οφείλεται σε ρήξη εξωτερικών αιμορροϊδικών φλεβιδίων, μετά από εργώδη κένωση, διάρροια ή άσκηση έντονης μυϊκής προσπάθειας. Με την πάροδο των ημερών ο πόνος υποχωρεί, ο όζος σκληραίνει λόγω οργανοποιήσεως του θρόμβου και συρρικνώνεται, ενώ σε περίπτωση που διαβρωθεί ή τραυματιστεί μπορεί να αιμορραγήσει.

Η μη έγκαιρη αντιμετώπιση της πάθησης αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες επιπλοκών (αναιμία, περίσφιξη, νέκρωση κ.α.), θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία του ασθενούς.

 

  • Πόσο χρόνο διαρκεί η αποκατάσταση της αιμορροϊδοπάθειας;

Η επέμβαση, ανεξαρτήτως της χειρουργικής τεχνικής που έχει επιλεγεί,  πραγματοποιείται συνήθως με λαρυγγική μάσκα ή γενική αναισθησία, είναι ανώδυνη, αναίμακτη και με άμεσα αποτελέσματα, ενώ διαρκεί κατά μέσο όρο περίπου 20 λεπτά.
Η ανακούφιση του ασθενή από τα συμπτώματα είναι άμεση, ενώ μετά από λίγες ώρες είναι σε θέση να επιστρέψει στο σπίτι και τις δραστηριότητες του.

 

  • Χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη προσοχή από τον ασθενή μετά το χειρουργείο;

Μετά την αποκατάσταση της αιμορροϊδοπάθειας δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη φροντίδα. Από την επομένη του χειρουργείου ο ασθενής μπορεί κινηθεί ελεύθερα, να οδηγήσει, να πάει στη δουλεία του, να κάνει ντους, χωρίς προβλήματα ή ενοχλήσεις. Θα πρέπει μόνο για μερικές ημέρες να αποφύγει την έντονη σωματική άσκηση και να εμπλουτίσει τη διατροφή του με υγρά και φυτικές ίνες.

 

  • Ποιές είναι οι πιθανές μετεγχειρητικές επιπλοκές;

Όπως σε κάθε χειρουργική επέμβαση υπάρχει ο κίνδυνος επιπλοκών, έτσι και στην περίπτωση της χειρουργικής αντιμετώπισης της αιμορροϊδοπάθειας, οι συχνότερες επιπλοκές που μπορεί να παρουσιαστούν είναι ο πόνος, η υποτροπή και επανεμφάνιση της. Για το λόγο αυτό πολύ σημαντικό ρόλο έχει η επιλογή της κατάλληλης χειρουργικής τεχνικής, αναλόγως του βαθμού της αιμορροϊδοπάθειας και κυρίως η εμπειρία του χειρουργού στην εφαρμογή της.
Επιπλέον σε όσο πιο μικρό στάδιο γίνει η αποκατάσταση της πάθησης, τόσο καλύτερα είναι τα αποτελέσματα και μικρότερη η πιθανότητα επιπλοκών ή υποτροπής.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Κιρσοκήλη

  • Τι είναι η κιρσοκήλη;

Η κιρσοκήλη, παρά το όνομά της, δεν είναι κήλη, αλλά κιρσοειδής διόγκωση των φλεβών που μεταφέρουν το αίμα από τους όρχεις στη γενική κυκλοφορία. Πρόκειται στην ουσία για φλεβική ανεπάρκεια παρόμοια με αυτή των κιρσών στα πόδια και δημιουργείται λόγω στάσης του αίματος στον όρχι. Η διεύρυνση αυτή δημιουργείται, είτε λόγω κακής λειτουργίας ή καταστροφής των βαλβίδων της φλέβας του όρχεως, είτε λόγω της αυξημένης αντίστασης στην εκβολή της, στην αριστερή νεφρική φλέβα όταν αφορά αριστερή κιρσοκήλη, με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η παλινδρόμηση αίματος στον όρχι.
Εμφανίζεται σχεδόν πάντοτε αριστερά, σε ποσοστό 85%, και αυτό οφείλεται σε ανατομικούς λόγους, ενώ μπορεί να επηρεάσει τόσο ενήλικες άνδρες, όσο παιδιά και εφήβους.
Η κιρσοκήλη παρουσιάζεται περίπου στο 15-18% του συνόλου του ανδρικού πληθυσμού, εμφανίζεται στην ηλικία της προεφηβείας (13-15 ετών), ενώ η διάγνωση της γίνεται συνήθως στην ενηλικίωση (18-20 ετών) ή όταν κάποιος άνδρας προσπαθεί να τεκνοποιήσει ανεπιτυχώς και μπαίνει στη διαδικασία ελέγχου υπογονιμότητας ή όταν στην αυτοψηλάφιση του οσχέου ψηλαφάται μία μαλακή μάζα στο άνω τμήμα του οσχέου.

 

 

 

 

  • Ποιοί είναι οι βαθμοί της κιρσοκήλης και πώς μπορώ να την καταλάβω;

Υπάρχουν τρεις βαθμοί της πάθησης, ανάλογα με το μέγεθός και με τον τρόπο διάγνωσης της.

– 1ου βαθμού: οι διατεταμένες φλέβες ψηλαφώνται στη διαδικασία αύξησης της ενδοκοιλιακής πίεσης (δοκιμασία valsalva), αλλά όχι στην ηρεμία
– 2ου βαθμού: είναι ψηλαφητή και σε κατάσταση ηρεμίας, αλλά δεν είναι ορατή με το μάτι (μακροσκοπικά)
– 3ου βαθμού: είναι ορατή και μακροσκοπικά και όταν είναι σε προχωρημένο στάδιο παίρνει τη μορφή «σακούλας με σκουλήκια».
Υπάρχει επίσης και η υποκλινική κιρσοκήλη, η διάγνωση της οποίας γίνεται μόνο με υπερηχογραφικό έλεγχο, χωρίς αυτή να είναι ψηλαφητή ή ορατή στη δοκιμασία αύξησης της ενδοκοιλιακής πίεσης, στο βήχας ή το σφίξιμο των κοιλιακών τοιχωμάτων.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι ο βαθμός της κιρσοκήλης δεν έχει άμεση συσχέτιση με το βαθμό της υπογονιμότητας που μπορεί να προκαλέσει η κιρσοκήλη. Δηλαδή μπορεί να έχει κάποιος τρίτου βαθμού κιρσοκήλη με καθόλου ή μικρή υπογονιμότητα, ενώ κάποιος άλλος με υποκλινική ή πρώτου βαθμού κιρσοκήλη να έχει μεγάλη μείωση των παραμέτρων του σπερμοδιαγράμματος.

 

  • Ποιά είναι τα συμπτώματα της κιρσοκήλης;

Η κιρσοκήλη στις περισσότερες περιπτώσεις δεν εμφανίζει καθόλου συμπτώματα και ανακαλύπτεται τυχαία, από τους γονείς ή τον παιδίατρο, όταν πρόκειται για παιδί, ή από τον ίδιο τον ασθενή ως ένα αίσθημα βάρους στους όρχεις, ήπιου πόνου ή ως μια μάζα που αλλάζει το σχήμα και το μέγεθος του οσχέου. Επίσης πολλές φορές η κιρσοκήλης ανακαλύπτεται όταν ο άνδρας δυσκολεύεται να τεκνοποιήσει και καταφύγει στον ειδικό για έλεγχο.

Η πιο σοβαρή επιπλοκή της κιρσοκήλης είναι η υπογονιμότητα. Σε κάποιους ασθενείς ενδέχεται να εμποδίσει την ομαλή ανάπτυξη του πάσχοντος όρχεως με αποτέλεσμα να επηρεαστεί η ποιότητα και κατεπέκταση η γονιμότητα του σπέρματος.
Ποσοστό περίπου 12% των ανδρών θα εμφανίσουν κιρσοκήλη. Στους υπογόνιμους άνδρες, σε ποσοστό 25%, η αιτία υπογονιμότητάς τους είναι η κιρσοκήλη.
Θα πρέπει επίσης να τονιστεί ότι η κιρσοκήλη δεν είναι κακοήθεια και δεν θα γίνει ποτέ κακοήθεια σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ασθενούς.

 

  • Πώς γίνεται η διάγνωση της κιρσοκήλης;

Η διάγνωση της κιρσοκήλης γίνεται με:

  • Κλινική εξέταση , με τον ασθενή σε ύπτια και σε όρθια θέση, σε ηρεμία και σε δοκιμασία αύξησης της ενδοκοιλιακής πίεσης
  • Έγχρωμο υπερηχογράφημα οσχέου με συνδυασμό Triplex οσχέου, το οποίο μπορεί να διενεργηθεί σε ύπτια ή όρθια θέση με χειρισμό αύξησης της ενδοκοιλιακής πίεσης. Με τη βοήθεια της εξέτασης αυτής μπορεί να παρατηρηθούν οι παλινδρομήσεις του αίματος στις φλέβες του όρχι και να μετρηθεί η διάμετρος της φλέβας, ενώ για να τεθεί διάγνωση πρέπει να ανεβρεθούνκαι πάνω από δύο φλέβες με διάμετρο άνω των 3mm, σε συνδυασμό με παλινδόμηση του αίματος κατά την αύξησης της ενδοκοιλιακής πίεσης.
  • Σπερμοδιαγράμμα, το οποίο μπορεί να είναι φυσιολογικό ή να παρουσιάσει παθολογικές τιμές στις παραμέτρους του. Γνωρίζουμε ότι η κιρσοκήλη μπορεί να προκαλέσει μειωμένο ποσότητα σπέρματος, μειωμένο αριθμό, κινητικότητα και μορφολογία σπερματοζωαρίων.

 

  • Ποιά είναι η σχέση της κιρσοκήλης με την υπογονιμότητα;

Έχει διαπιστωθεί από μελέτες ότι το 40% των υπογόνιμων ανδρών πάσχει από κιρσοκήλη, και στο 25% αυτών αιτία υπογονιμότητας είναι η κιρσοκήλη. Είναι συνεπώς προφανές ότι η πάθηση αυτή είναι μία από τις κυριότερες αιτίες για την ανδρική υπογονιμότητα. Η ύπαρξη κιρσοκήλης μειώνει σημαντικά την παραγωγή σπερματοζωαρίων, τον αριθμό τους, την κινητικότητά τους και επηρεάζει τη μορφολογία τους.

 

  • Ποιά είναι η θεραπεία της κιρσοκήλης;

Η θεραπεία της κιρσοκήλης είναι χειρουργική, είτε με τις παλαιότερες ανοιχτές μεθόδους, είτε με την απλούστατη μέθοδο της λαπαροσκοπικής διόρθωσης, κατά την οποία ο ιατρός από τρείς τρυπούλες των 5mm βρίσκει λαπαροσκοπικά τη φλέβα του όρχεως μέσα στην κοιλιά, την κλείνει και αυτό είναι όλο. Η διαδικασία διαρκεί 10 λεπτά και ο ασθενής φεύγει από το νοσοκομείο σχεδόν αμέσως.
Με τη χειρουργική αντιμετώπιση της κιρσοκήλης βελτιώνεται το σπέρμα και αντιστρέφονται οι βλάβες στο DNA των σπερματοζωαρίων.

 

  • Ποιά είναι τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η λαπαροσκοπική χειρουργική;

Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της κιρσοκήλης είναι αναίμακτη και εξασφαλίζει στον ασθενή τα παρακάτω πλεονεκτήματα, σε σχέση με την ανοιχτή επέμβαση:

  • πολύ μικρό χειρουργικό τραύμα
  • ελάχιστος τραυματισμός των ιστών
  • ελαχιστοποίηση έως εξάλειψη του πόνου
  • μεγαλύτερη ακρίβεια χειρουργικών χειρισμών
  • καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα
  • παραμονή λίγων ωρών στο νοσοκομείο
  • ελαχιστοποίηση των επιπλοκών
  • ταχύτατη επάνοδος στην εργασία και τις καθημερινές δραστηριότητες.

 

  • Πότε μπορεί ο ασθενής να επιστρέψει στο σπίτι και στις ασχολίες του;

Λίγες ώρες μετά το χειρουργείο ο ασθενής κινητοποιείται στην κλινική και μέχρι το βράδυ μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του και στις δραστηριότητες του, χωρίς πόνους ή άλλα προβλήματα.

 

  • Χρειάζεται κάποια ιδιάιτερη προσοχή απο τον ασθενή μετά το χειρουργείο;

Μετά τη λαπαροσκοπική αποκατάσταση της κιρσοκήλης δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη μετεγχειρητική φροντίδα. Τα ράμματα που τοποθετούνται για να κλείσουν οι τρείς μικρές οπές πέφτουν μόνα τους μετά απο μερικές ημέρες. Απο την επομένη του χειρουργείου ο ασθενής μπορεί κινηθεί ελεύθερα, να οδηγήσει, να πάει στη δουλεία του (είδικά αν αυτή είναι γραφείου), να κάνει ντους, ενώ μετά απο μια εβδομάδα μπορεί να κάνει μπάνιο στη θάλασσα.

 

  • Ποιοί είναι υποψήφιοι για χειρουργική διόρθωση;

Ο σκοπός της χειρουργικής επέμβασης με οποιαδήποτε μέθοδο είναι να απομονωθούν οι διατεταμένες και παθολογικές φλέβες και να αποκατασταθεί η ροή του φλεβικού αίματος στο φυσιολογικό, ενώ στην περίπτωση της ανδρικής υπογονιμότητας να βελτιώθεί η ποιότητα του σπέρματος (αριθμός, κινητικότητα, μορφολογία σπερματοζωαρίων).

Οι περιπτώσεις στις οποίες ενδείκνυται η λαπαροσκοπική διόρθωση είναι:

  • Όταν ανευρίσκεται κιρσοκήλη σε παιδιά προεφηβείας, ειδικά όταν είναι επηρεασμένο το μέγεθος και η ψηλαφητική υφή του όρχι.
  • Όταν ανευρίσκεται σε ενήλικα ορχική ατροφία ή επηρεασμένη η ψηλαφητική υφή του όρχι
  • Όταν υπάρχει προγραμματισμός υποβοηθούμενης αναπαραγωγής
  • Όταν υπάρχειοοσοκομε επηρεασμένο σπερμοδιάγραμμα με παρουσία κιρσοκήλης
  • Όταν ο ασθενής αισθάνεται πόνο ή βάρος

 

  • Ποιές είναι οι πιθανές μετεγχειρητικές επιπλοκές;

Όπως σε κάθε χειρουργική επέμβαση υπάρχει ο κίνδυνος επιπλοκών, έτσι και στην περίπτωση της αποκατάστασης της κιρσοκήλης οι πιθανές επιπλοκές είναι:

  • Εμφάνιση υδροκήλης (δηλαδή υγρό γύρω από τον όρχι, σε ποσοστό 10%)
  • Υποτροπή της κιρσοκήλης (0,5-15%, ανάλογα με την τεχνική που εφαρμόζεται)
  • Ατροφία του όρχι (σε ποσοστό κάτω από 0,3%)

Θα πρεπει στο σημείο αυτό να τονιστεί ότι η έλευση και εφαρμογή της λαπαροσκοπικής χειρουργικής έχει περιορίσει κατά πολύ τις τυχόν επιπλοκές, σε σχέση με τις παλαιότερες ανοιχτές χειρουργικές επεμβάσεις

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Μετεγχειρητική Κοιλιοκήλη

  • Τι είναι η κήλη;

Το τοίχωμα της κοιλιάς μας μπορεί σε ορισμένα σημεία να είναι πιο χαλαρό (ευένδοτο), με αποτέλεσμα να διασπάται και να ανοίγει, επιτρέποντας σε κάποιο απο τα όργανα της κοιλιάς να προβάλει κάτω απο το δέρμα. Η προβολή αυτή του ενδοκοιλιακού σπλάχνου στο υποδόριο ονομάζεται κήλη και τις περισσότερες φορές δημιουργείται απο τμήμα του λεπτού εντέρου.

 

  • Τι είναι μετεγχειρητική κήλη;

Μετεγχειρητική είναι η κήλη εκείνη που εμφανίζεται στην κοιλιά σε σημείο όπου έχει προηγηθεί κάποια χειρουργική επέμβαση, μπορεί να παρουσιαστεί εβδομάδες ή ακόμη και χρόνια μετά την εγχείρηση, ενώ το μέγεθος της μπορεί να ποικίλλει, απο μικρή έως πολύ μεγάλη.

Οι μετεγχειρητικές κήλες εμφανίζονται πιο συχνά στο πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα, κυρίως μετά απο επεμβάσεις στους νεφρούς και μπορεί προοδευτικά το μέγεθος τους να γίνει τόσο μεγάλο που να παραμορφώνει το σώμα.

 

  • Ποιά είναι η αιτία δημιουργίας των μετεγχειρητικών κηλών;

Η κύρια αιτία δημιουργίας της μετεγχειρητικής κήλης είναι η χαλάρωση του κοιλιακού τοιχώματος στο σημείο της τομής, απο το χειρουργείο που έχει προηγηθεί, λόγω διαφόρων παραγόντων, όπως:

  • κακή χειρουργική τεχνική σύγκλεισης του κοιλιακού τοιχώματος
  • μετεγχειρητικές επιπλοκές, όπως η φλεγμονή και ηε διαπύηση του χειρουργικού τραύματος
  • παχυσαρκία
  • εγκυμοσύνη
  • άρση μεγάλου βάρους
  • βαριά χειρωνακτική εργασία

 

  • Γιατί μια κήλη άλλοτε πονάει και άλλοτε όχι;

Το μέγεθος και οι μορφές της κήλης ποικίλλουν, απο ένα μικρό ογκίδιο μέχρι μια μεγάλη μάζα που μπορεί να είναι ανώδυνη ή να προκαλεί πόνο, διαταραχές της αιμάτωσης του τοιχώματος του εντέρου και ειλεό απο απόφραξη.
Όταν το εξόγκωμα της κήλης, με ήπια πίεση, ξαναμπαίνει πίσω στη θέση του, τότε η κήλη είναι ανατασσόμενη και συνήθως δεν πονάει.
Όταν το εξόγκωμα δεν μπορεί να ξαναμπεί ολόκληρο πίσω στη θέση του, αλλά ένα μέρος του και δεν πονάει ή πονάει περιοδικά, τότε η κήλη είναι μη ανατασσόμενη.
Όταν όμως το εξόγκωμα δεν μπορεί να ξαναμπεί πίσω στη θέση του και πονάει, τότε η κήλη είναι περισφιγμένη και αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την υγεία του ασθενούς.

 

  • Ποιά είναι τα συμπτώματα της μετεγχειρητικής κήλης;

Το αρχικό σύμπτωμα της μετεγχειρητικής κήλης είναι συνήθως η εμφάνιση ενός μικρού ογκιδίου στην περιοχή της χειρουργικής τομής, το οποίο ανατάσσεται αρχικά αυτόματα, σε συνδυασμό, μερικές φορές, με ήπιο πόνο. Με την πάροδο του χρόνου το άνοιγμα του κοιλιακού τοιχώματος μεγαλώνει, με αποτέλεσμα να αυξάνεται και το μέγεθος της κήλης, η οποία μπορεί να φτάσει σε σημείο να παραμορφώνει σημαντικά το σώμα του ασθενούς, αν δεν διορθωθεί.

 

  • Ποιά είναι τα προβλήματα και οι επιπλοκές που μπορεί να προκαλέσει η μετεγχειρητική κήλη;

Το πιο αθώο πρόβλημα που μπορεί να προκαλέσει μια μετεγχειρητική κήληικ είναι το αισθητικό, δημιουργώντας αρχικά μια μικρή και στη συνέχεια μεγάλη παραμόρφωση της περιοχής που εντοπίζεται.
Άλλα προβλήματα που παρουσιάζει ο ασθενής, εκτός του πόνου και της δυσφορίας, εξαρτώνται απο το είδος του σπλάχνου που περιλαμβάνεται στην κήλη όπως:

  • γαστρεντερικές διαταραχές και άτυπα κοιλιακά άλγη, όταν εγκλωβίζεται λεπτό, παχύ έντερο ή επιπλουν
  • δυσκοιλιότητα, όταν εγκλωβίζεται τμήμα του παχέος εντέρου.

Όμως η πιο σοβαρή και επικίνδυνη για την υγεία του ασθενούς επιπλοκή είναι η περίσφιξη, η οποία μπορεί να συμβεί ακόμα και σε μικρές κήλες, και να προκαλέσει μόνιμη βλάβη ενός ενδοκοιλιακού οργάνου ή ακόμα να θέσει σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή του ασθενούς.
Τα συμπτώματα μιας περισφιγμένης μετεγχειρητικής κήλης είναι έντονα και χαρακτηρίζονται απο οξύ πόνο στην περιοχή του προηγούμενου χειρουργείου ή και διάχυτο κοιλιακό, εμέτους, αναστολή αερίων και κοπράνων, πτώση αρτηριαώση αρτηρικής πίεσης κ.α.
Στην περίσφιξη τμήμα του λεπτού ή του παχέος εντέρου παγιδεύεται μέσα στην κήλη και προκαλεί αρχικά απόφραξη (αποφρακτικός ειλεός) και διαταραχές της αιμάτωσης του τοιχώματος του εντέρου, ενώ προοδευτικά το τοίχωμα του ισχαιμεί και αρχίζει να νεκρώνεται.

Στην περίπτωση αυτή ο ασθενής πρέπει να χειρουργηθεί επειγόντως, αλλιώς το τοίχωμα του ισχαιμικού εντέρου προοδευτικά θα νεκρωθεί και θα τρυπήσει, προκαλώντας περιτονίτιδα η οποία είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί.
Δυστυχώς το πότε θα συμβεί περίσφιξη μιας κήλης δεν μπορεί να προβλεφθεί, γιατί είναι θέμα τύχης ή καλύτερα ατυχίας του ασθενούς, και σε συνδυασμό με την αδυναμία έγκαιρης πρόσβασης σε νοσοκομείο απο ηλικιωμένους ή κατοίκους απομακρυσμένων περιοχών, καθιστά απαραίτητη την έγκαιρη και άμεση αποκατάσταση της κήλης.
Άλλοι λόγοι που επιβάλλουν την άμεση αποκατάσταση μιας μετεγχειρητικής κήλης είναι η λήψη αντιπηκτικών φαρμάκων, διότι σε περίπτωση επείγοντος χειρουργείου λόγω περίσφιξης, υπάρχει ο κίνδυνος μη ελεγχόμενης αιμορραγίας , ενώ θα πρέπει να τονιστεί ότι όσο μεγαλύτερο είναι το μέγεθος της κήλης, τόσο πιο δύσκολη είναι η διόρθωση της, λόγω των πολύ χαλαρών τοιχωμάτων και των συμφύσεων, που έχουν δημιουργηθεί απο τα προηγούμενα χειρουργεία.

 

  • Πώς γίνεται η διάγνωση της μετεγχειρητικής κήλης;

Η διάγνωση της μετεγχειρητικής κήλης γίνεται κατά κύριο λόγο με την κλινική εξέταση του ασθενούς απο έμπειρο χειρουργό, σε συνδυασμό με το αναλυτικό ιστορικό και τα συμπτώματα που παρουσιάζει.
Η επιβεβαίωση της διάγνωσης πραγματοποιείται με την αξονική τομογραφία της κοιλίας, η οποία μπορεί να διαγνώσει με ακρίβεια το μέγεθος, το περιεχόμενο, τυχόν συμφύσεις απο το προηγούμενο χειρουργείο, αλλά και τα όρια της κήλης, ενώ ταυτόχρονα βοηθάει τον χειρουργό στο σχεδιασμό της αποκατάστασής της, στην επιλογή του κατάλληλου μεγέθους και τύπου πλέγματος, καθώς και της κατάλληλης χειρουργικής τεχνικής.

 

  • Ποιά είναι η θεραπεία της μετεγχειρητικής κήλης;

Η θεραπεία της μετεγχειρητικής κήλης είναι πάντοτε χειρουργική και έχει σαν σκοπό τον έλεγχο και την επαναφορά των οργάνων που προβάλλουν στη φυσιολογική τους θέση, δηλαδή εντός της κοιλίας, μπαλώνοντας ταυτόχρονα το χάσμα του κοιλιακού τοιχώματος, ώστε να εμποδιστεί η πρόπτωση τους στο μέλλον.
Η χρήση διαφόρων τύπων ζωνών (κηληεπιδέσμων) αντεδείκνυται, διότι όχι μόνο δεν βοηθάει στη λύση του προβλήματος, αλλά μπορεί να το επιδεινώσει, είτε μεγαλώνοντας το χάσμα της κήλης, είτε προκαλώντας ακόμα και την περίσφιξη της.
Για την αντιμετώπιση και την αποκατάσταση αυτού του είδους των κηλών εφαρμόζονται διάφορες χειρουργικές τεχνικές, οι οποίες έχουν σαν σκοπό την πλήρη ίαση του ασθενούς με την μικρότερη επιβάρυνση για τον οργανισμό του και την πρόληψη τυχόν μελλοντικών υποτροπών.

 

  • Ποιές είναι οι χειρουργικές τεχνικές για την θεραπεία της μετεγχειρητικής κήλης;

Οι χειρουργικές τεχνικές θεραπείας της μετεγχειρητικής κήλης διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:

  • την κλασική (ανοιχτή) χειρουργική επέμβαση, με μεγάλη τομή επί της παλαιάςιρητικ, χρήση πλέγματος, το οποίο τοποθετείται εξωπεριτοναικά (κάτω απο το λίπος, επάνω στην απονεύρωση) και μιας ή περισσοτέρων παροχετεύσεων κενού, ανάλογα με το μέγεθος της κήληςιρητικ
  • την ελάχιστα επεμβατική χειρουργική τεχνική (λαπαροσκοπική), μέσω τομών λίγων χιλιοστών με ειδικά εργαλεία, πλέγμα και χρήση κάμερας.
  • Ποιά είναι η καλύτερη χειρουργική τεχνική για τον ασθενή και την αποκατάσταση της μετεγχειρητικής κήλης;

Πριν από είκοσι πέντε χρόνια περίπου ξεκινούσε ένα φιλόδοξο πείραμα, που είχε σαν στόχο την πραγματοποίηση χειρουργικών επεμβάσεων με το μικρότερο δυνατό τραύμα. Η επιτυχία αυτού του πειράματος ήταν τόσο μεγάλη, ώστε άλλαξε σημαντικά την πορεία και την ιστορία της ιατρικής ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο, το κεφάλαιο της “ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής”.

Σε αντίθεση με τις μεγάλες, δύσμορφες χειρουργικές τομές που γίνονταν παλαιότερα στην ανοιχτή χειρουργική, η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική (λαπαροσκοπική) πραγματοποιείται διαμέσου πολύ μικρών τομών του δέρματος (διαμέτρου λίγων χιλιοστών) και είναι η καλύτερη μέθοδος αποκατάστασης της μετεγχειρητικής κήλης, παρέχοντας στον ασθενή πολλά και σαφή πλεονεκτήματα.

 

  • Ποιά είναι τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η λαπαροσκοπική χειρουργική;

Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της μετεγχειρητικής κήλης είναι αναίμακτη και εξασφαλίζει στον ασθενή τα παρακάτω πλεονεκτήματα, σε σχέση με την ανοιχτή επέμβαση:

  • πολύ μικρό χειρουργικό τραύμα
  • ελάχιστος τραυματισμός των ιστών
  • ελαχιστοποίηση έως εξάλειψη του πόνου
  • μεγαλύτερη ακρίβεια χειρουργικών χειρισμών
  • καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα, ιδιαίτερα για τις γυναίκες
  • αποφυγή χρησιμοποίησης ενοχλητικών, για τον ασθενή, παροχετεύσεων
  • συντομότερη παραμονή στο νοσοκομείο
  • ελαχιστοποίηση και σχεδόν εξάλειψει των επιπλοκών (υποτροπή της κήλης)
  • ταχύτατη επάνοδος στην εργασία και τις καθημερινές δραστηριότητες.

 

  • Πώς γίνεται η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της μετεγχειρητικής κήλης;

Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της μετεγχειρητικής κήλης πραγματοποιείται, αφού έχει προηγουμένως μελετηθεί λεπτομερώς η αξονική τομογραφία της κοιλίας, μέσω τριών μικρών οπών, διαμέτρου λίγων χιλιοστών, που ανοίγονται στο επίπεδο του ομφαλού. Μέσα από αυτές τις τρυπούλες εισάγεται αρχικά η κάμερα (λαπαροσκόπιο), όπου γίνεται έλεγχος ολόκληρης της κοιλιάς και εκτιμάται η κατάσταση της κήλης. Στη συνέχεια εισάγονται στην κοιλιά τα χειρουργικά εργαλεία και αφού ολοκληρωθεί η λύση των συμφύσεων και η παρασκευή της, εισάγεται το πλέγμα, το οποίο χρησιμοποιείται για το μπάλωμα της κήλης. Αφού στερεωθεί και το πλέγμα στο άνοιγμα της κήλης, η επέμβαση έχει ολοκληρωθεί.

 

  • Τι είδους πλέγμα χρησιμοποιείται;

Το πλέγμα που χρησιμοποιείται στη λαπαροσκοπική χειρουργικη είναι απο ειδικό βιοσυνθετικό υλικό, το οποίο επιτρέπει την επαφή του με τα όργανα της κοιλιάς (χωρίς να δημιουργεί προβλήματα, όπως συμφύσεις), ιρητικείναι πολύ καλά ανεκτό από τον ανθρώπινο οργανισμό, και ενσωματώνεται πλήρως με το κοιλιακό τοίχωμα, ελαχιστοποιώντας την πιθανότητα υποτοπής της κήλης.

 

  • Πόσο χρόνο διαρκεί η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της μετεγχειρητικής κήλης;

Η λαπαροσκοπική επέμβαση πραγματοποιείται με γενική αναισθησία και διαρκεί κατά μέσο όρο περίπου 30-60 λεπτά, ανάλογα με το μέγεθος της και την παρουσία ή μη συμφύσεων με άλλα όργανα.

 

  • Πότε μπορεί ο ασθενής να επιστρέψει στο σπίτι και στις ασχολίες του;

Λίγες ώρες μετά το χειρουργείο ο ασθενής κινητοποιείται στην κλινική και το πολύ σε 24 ώρες μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του και στις δραστηριότητες του, χωρίς πόνους, παροχετεύσεις ή άλλα προβλήματα. Σε περίπτωση που αθλείται ή ασκεί έντονη σωματική εργασία, μπορεί να επιστρέψει στην καθημερινότητα του προοδευτικά σε 10 ημέρες περίπου.

 

  • Χρειάζεται κάποια ιδιάιτερη προσοχή απο τον ασθενή μετά το χειρουργείο;

Μετά τη λαπαροσκοπική αποκατάσταση της μετεγχειρητικής κήλης δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη φροντίδα. Τα ράμματα που τοποθετούνται για να κλείσουν οι τρείς μικρές οπές πέφτουν μόνα τους μετά απο μερικές ημέρες. Απο την επομένη του χειρουργείου ο ασθενής μπορεί κινηθεί ελεύθερα, να οδηγήσει, να πάει στη δουλεία του (είδικά αν αυτή είναι γραφείου), να κάνει ντους, ενώ μετά απο μια εβδομάδα μπορεί να κάνει μπάνιο στη θάλασσα.

 

  • Ποιές είναι οι πιθανές μετεγχειρητικές επιπλοκές;

Όπως σε κάθε χειρουργική επέμβαση υπάρχει ο κίνδυνος επιπλοκών, έτσι και στην περίπτωση της αποκατάστασης της μετεγχειρητικής κήλης υπάρχουν επιπλοκές, οι οποίες σχετίζονται είτε με την κλασική – ανοιχτή επέμβαση (συλλογή υγρού, αιμάτωμα, φλεγμονή, τραυματισμός νεύρων), είτε με την επείγουσα επέμβαση, λόγω περίσφιξης της κήλης.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι η εφαρμογή της λαπαροσκοπικής χειρουργικής έχει περιορίσει κατά πολύ και σχεδόν εξαλείψει τις τυχόν επιπλοκές, σε σχέση με τις παλαιότερες ανοιχτές χειρουργικές επεμβάσεις.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Χολολιθίαση

  • Τι είναι η χoληδόχος κύστη;

Η χοληδόχος κύστη είναι ένα αποθηκευτικό όργανο, που βρίσκεται στην κάτω επιφάνειας του ήπατος και περιέχει τη χολή.
Έχει σχήμα αχλαδιού, μήκος 8-10cm, πλάτος 3cm και χωρητικότητα 30-60cm3.

 

 

  • Ποιές είναι οι ιδιότητες της χολής;

– Ευνοεί την πέψη και την απορρόφηση των τροφών και των συστατικών τους, καθώς και των βιταμινών A, D, E, K και ιχνοστοιχείων (σίδηρος, χαλκός, ασβέστιο).
– Εξουδετερώνει το όξινο γαστρικό περιεχόμενο, καθώς η χολή αποτελεί ισχυρό αλκαλικό διάλυμα.
– Συμβάλει στην απέκκριση της χοληστερόλης αλλά και φαρμάκων.
– Βοηθάει στην ενεργοποίηση ορισμένων πεπτικών ενζύμων, όπως η λιπάση.

Η ποσότητα της χολής η οποία εκκρίνεται καθημερινά είναι περίπου 750-1800ml.
Η χοληδόχος κύστη αποθηκεύει και συμπυκνώνει τη χολή περίπου 10-20 φορές ,ενώ η αφαίρεση της δεν δημιουργεί μετέπειτα προβλήματα στον ασθενή.

 

  • Τι είναι η χολολιθίαση;

Η χολολιθίαση αποτελεί μία απο τις συχνότερες ενδοκοιλιακές παθήσεις της εποχής μας και χαρακτηρίζεται απο την παρουσία λίθων εντός της χοληδόχου κύστεως.
Η συχνότητα της νόσου, η οποία αυξάνεται με την πάροδο της ηλικίας, είναι περίπου 10-30%, ενώ παρουσιάζεται συχνότερα στις γυναίκες απ’ ότι στους άντρες (αναλογία 5/1).
Ο μηχανισμός δημιουργίας των χολολίθων είναι παρόμοιος με αυτόν της δημιουργίας των μαργαριταριών. Όπως δηλαδή το μαργαριτάρι σχηματίζεται γύρω από ένα κόκκο άμμου, έτσι σχηματίζεται και ο χολόλιθος γύρω από ένα μικρόβιο με κύρια δομικά συστατικά τη χοληστερόλη, τις χολοχρωστικές και το ασβέστιο.
Ο αριθμός των λίθων διαφέρει και μπορεί να είναι από ένας μέχρι εκατοντάδες διαφόρων μεγεθών. Σημασία όμως έχει το μέγεθος τους, γιατί όσο μικρότεροι είναι οι χολόλιθοι, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος εμφάνισης της πιό σοβαρής επιπλοκή της χολολιθίασης, δηλαδή της παγκρεατίτιδας.

 

 

  • Ποιοί είναι οι παράγοντες που ευνοούν τη δημιουργία χολολίθων;

Η δημιουργία χολολίθων είναι αποτέλεσμα των παρακάτω τριών διαταραχών:

– Υπερκορεσμού της χολής με χοληστερόλη
– Εμπυρήνωσης
– Στάσης της χολής

Προδιαθεσικοί παράγοντες για τη δημιουργία χολολίθων είναι οι παρακάτω:

  • Γενετική προδιάθεση
  • Φύλο
  • Διατροφή
  • Έλλειψη άσκησης
  • Παχυσαρκία
  • Εγκυμοσύνη
  • Χρόνια αιμολυτική αναιμία
  • Λήψη ορμονών, αντισυλληπτικών ή οιστρογόνων
  • Χρόνιες παθήσεις του λεπτού εντέρου
  • Αφαίρεση μεγάλων τμημάτων ειλεού
  • Σακχαρώδης διαβήτης
  • Υπερλιπιδαιμία
  • Κίρρωση του ήπατος και ιδιαίτερα η αλκοολική

 

  • Ποιά είναι τα συμπτώματα της χολολιθίασης;

Απο τους ασθενείς που πάσχουν απο χολολιθίαση, μερικοί μπορεί να παραμείνουν ασυμπτωματικοί για μεγάλο χρονικό διάστημα, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και δια βίου, ενώ άλλοι να παρουσιάζουν ενοχλήματα σε οποιαδήποτε ηλικία, ακόμα και στην εφηβεία.
Τρείς είναι οι κύριες ομάδες συμπτωμάτων που παρουσιάζουν οι παθήσεις των χοληφόρων:

  • Πόνος συνεχούς ή κωλικοειδούς μορφής, ο οποίος εντοπίζεται συνήθως κάτω απο τις πλευρές δεξιά, αλλά μπορεί να εντοπιστεί και στο επιγάστριο.
  • Ίκτερος ή υπίκτερος, ο οποίος μπορεί να συνοδεύεται από αποχρωματισμό κοπράνων, υπέρχρωση ούρων και κνησμό.
  • Δυσπεπτικά ενοχλήματα τα οποία περιλαμβάνουν ναυτία, ερυγές, έμετο, δυσανεξία στα λιπαρά γεύματα και μετεωρισμό κοιλίας.

Σε περίπτωση επιπλοκής της χολολιθίασης (φλεγμονή ή παγκρεατίτιδα) στα παραπάνω συμπτώματα μπορούν να προστεθούν:

  • Πυρετός με ρίγος
  • Οξύ διάχυτο κοιλιακό άλγος με εφίδρωση και αντανάκλαση στην ράχη.

Μερικές φορές η παγκρεατίτιδα μπορεί να είναι η πρώτη εκδήλωση της χολολιθίασης.

 

  • Ποιές είναι οι επιπλοκές που μπορεί να προκαλέσει η χολολιθίαση;

Οι επιπλοκές της χολολιθίασης είναι οι παρακάτω:

  • Οξεία χολοκυστίτιδα
  • Χρόνια χολοκυστίτιδα
  • Λιθίαση χοληδόχου πόρου (Χοληδοχολιθίαση)
  • Χολαγγειίτιδα
  • Παγκρεατίτιδα
  • Κακοήθης εξαλλαγή

 

 

  • Πώς γίνεται η διάγνωση της χολολιθίασης;

Η λεπτομερής λήψη του ιστορικού και η κλινική εξέταση του ασθενούς απο έμπειρο χειρουργό συμβάλει σημαντικά στη διάγνωση και την επιλογή των κατάλληλων παρακλινικών εξετάσεων.
Οι παρακλινικές εξετάσεις περιλαμβάνουν:

  • Την απλή ακτινογραφία κοιλίας, με μειωμένη διαγνωστική ακρίβεια.
  • Το υπερηχογράφημα των χοληφόρων, που αποτελεί την εξέταση εκλογής
  • Την υπολογιστική και τη μαγνητική τομογραφία, οι οποίες όμως έχουν μικρότερη διαγνωστική ακρίβεια στη χολολιθίαση απο το υπερηχογράφημα.

 

 

  • Ποιά είναι η θεραπεία της χολολιθίασης;

Η θεραπεία της χολολιθίασης διακρίνεται σε συντηρητική και σε χειρουργική.

Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει μεθόδους όπως:

  • Εξωσωματική λιθοτριψία
  • Χορήγηση φαρμάκων για μεγάλο χρονικό διάστημα (6-18 μήνες)

Η μέθοδος αυτή αντιμετώπισης έχει πλέον εγκαταλειφθεί λόγω των φτωχών αποτελεσμάτων της, της αυξημένης πιθανότητας υποτροπής της νόσου, αλλά και του κινδύνου εμφάνισης επιπλοκών (εμφάνιση παγκρεατίτιδας ως αποτέλεσμα θρυμματισμού των λίθων, παρενέργειες απο τη μακρόχρονη λήψη φαρμάκων).

Η χειρουργική θεραπεία διακρίνεται σε:

  • Κλασική (ανοιχτή) χολοκυστεκτομή
  • Λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή

Η χολοκυστεκτομή αποτελεί την επέμβαση εκλογής της χολολιθίασης, ενώ θα πρέπει
να τονιστεί ότι μέθοδος αφαίρεσης μόνο των λίθων και όχι της χοληδόχου κύστης δεν υπάρχει.

 

  • Ποιές είναι οι διαφορές ανοιχτής και λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής;

Η κλασική (ανοιχτή) και η λαπαροσκοπική (κλειστή) χολοκυστεκτομή είναι εξίσου αποτελεσματικές για την οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος της χολολιθίασης.
Οι διαφορές εντοπίζονται κυρίως:

  • Στον τρόπο πραγματοποίησης της επέμβασης (προσπέλαση)
  • Τον εξοπλισμό
  • Τη μετεγχειρητική πορεία και φροντίδα του ασθενούς

Η κλασική χολοκυστεκτομή περιλαμβάνει μεγάλη τομή 10-15cm, χρήση ρινογαστρικού καθετήρα, διάρκεια νοσηλεία περίπου μίας εβδομάδας, ενώ ο ασθενής θα πρέπει για ένα χρονικό διάστημα δυο-τριών μηνών να αποφεύγει την έντονη σωματική καταπόνηση και την άρση βάρους, λόγω αυξημένου κινδύνου εμφάνισης μετεγχειρητικής κοιλιοκήλης.
Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή πραγματοποιείται μέσω τομών λίγων χιλιοστών με ειδικά εργαλεία και χρήση κάμερας, πλεονεκτεί στο ότι προκαλέι μικρότερο μετεγχειρητικό πόνο στον ασθενή, έχει διάρκεια νοσηλεία μίας ημέρας, καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα, ενώ ο ασθενής επιστρέφει άμεσα στην καθημερινότητα του.

 

  • Ποιά είναι η καλύτερη χειρουργική τεχνική αντιμετώπισης της χολολιθίασης για τον ασθενή;

Πριν από είκοσι πέντε χρόνια περίπου ξεκινούσε ένα φιλόδοξο πείραμα, που είχε σαν στόχο την πραγματοποίηση χειρουργικών επεμβάσεων με το μικρότερο δυνατό τραύμα. Η επιτυχία αυτού του πειράματος ήταν τόσο μεγάλη, ώστε άλλαξε σημαντικά την πορεία και την ιστορία της ιατρικής ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο, το κεφάλαιο της “ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής”.

Σε αντίθεση με τις μεγάλες, δύσμορφες χειρουργικές τομές που γίνονταν παλαιότερα στην ανοιχτή χειρουργική, η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική (λαπαροσκοπική) πραγματοποιείται διαμέσου πολύ μικρών τομών του δέρματος (διαμέτρου λίγων χιλιοστών) και είναι η καλύτερη μέθοδος αντιμετώπισης της χολολιθίασης και των επιπλοκών της, παρέχοντας στον ασθενή πολλά και σαφή πλεονεκτήματα.

 

  • Ποιά είναι τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η λαπαροσκοπική χειρουργική;

Η λαπαροσκοπική αντιμετώπιση της χολολιθίασης είναι αναίμακτη και εξασφαλίζει στον ασθενή τα παρακάτω πλεονεκτήματα, σε σχέση με την ανοιχτή επέμβαση:

  • πολύ μικρό χειρουργικό τραύμα
  • ελάχιστος τραυματισμός των ιστών
  • ελαχιστοποίηση έως εξάλειψη του πόνου
  • μεγαλύτερη ακρίβεια χειρουργικών χειρισμών
  • καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα, ιδιαίτερα για τις γυναίκες
  • αποφυγή χρησιμοποίησης ενοχλητικών, για τον ασθενή, παροχετεύσεων
  • συντομότερη παραμονή στο νοσοκομείο
  • ελαχιστοποίηση και σχεδόν εξάλειψει των επιπλοκών
  • ταχύτατη επάνοδος στην εργασία και τις καθημερινές δραστηριότητες.

 

  • Πώς πραγματοποιείται η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή;

Η μέθοδος, με την εμπειρία εικοσαετίας πλέον, είναι απλούστατη, ασφαλής και εφαρμόζεται σε όλες τις περιπτώσεις.
Στην πραγματικότητα η εμπειρία των χειρουργών είναι μεγαλύτερη στη λαπαροσκοπική παρά στη ανοιχτή τεχνική. Η μετατροπή της επέμβασης απο λαπαροσκοπική σε ανοιχτή στους έμπειρους χειρουργούς είναι μικρότερη του 1%.
Συνολικά απαιτείται παραμονή στο νοσοκομείο μικρότερη απο 24ώρες, είναι σχεδόν ανώδυνη και η διάρκεια της επέμβασης είναι κατά μέσο όρο 30-45 λεπτά.
Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία. Ο χειρουργός φουσκώνει την κοιλιά με ένα αβλαβές αέριο, το CO2, για να δημιουργηθεί χώρος στην κοιλιά. Στη συνέχεια γίνονται τέσσερις μικρές οπές στο κοιλιακό τοίχωμα, η μεγαλύτερη εκ των οποίων στον ομφαλό (1cm), δια μέσου της οποίας εισάγεται ένα ειδικό εργαλείο, το λαπαροσκόπιο. Το λαπαροσκόπιο μεταφέρει τη εικόνα απο το εσωτερικό της κοιλιάς σε μια οθόνη (monitor ή τηλεόραση) μεγενθυμένη κατά είκοσι φορές περίπου. Με την χρήση ειδικών εργαλείων, που εισάγονται στην κοιλιά από τις άλλες οπές (διαμέτρου 5mm) ο χειρουργός αποκολλά τη χοληδόχο κύστη από το ήπαρ και στη συνέχεια την αφαιρεί απο τον ομφαλό.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ο ασθενής μπορεί να πάρει εξιτήριο ή να εξέλθει το επόμενο πρωί.
Σπάνια χρειάζεται παυσίπονα.
Μπάνιο μπορεί να κάνει από την επόμενη κιόλας ημέρα, ενώ θα πρέπει να ακολουθήσει μετεγχειρητικά μια δίαιτα προσαρμογής διάρκειας 15-20 ημερών.
Στην εργασία του μπορεί να επιστρέψει μετά από 2-3 ημέρες.

 

 

  • Πόσο χρόνο διαρκεί η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή;

Η λαπαροσκοπική επέμβαση πραγματοποιείται με γενική αναισθησία και διαρκεί κατά μέσο όρο περίπου 30-45 λεπτά, ανάλογα με το αν η χοληδόχος κύστη φλεγμαίνει και απο την παρουσία ή μη συμφύσεων απο προηγούμενες φλεγμονές.

 

  • Πότε μπορεί ο ασθενής να επιστρέψει στο σπίτι και στις ασχολίες του;

Λίγες ώρες μετά το χειρουργείο ο ασθενής κινητοποιείται στην κλινική και το πολύ σε 24 ώρες μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του και στις δραστηριότητες του, χωρίς πόνους, παροχετεύσεις ή άλλα προβλήματα. Σε περίπτωση που αθλείται ή ασκεί έντονη σωματική εργασία, μπορεί να επιστρέψει στην καθημερινότητα του προοδευτικά σε 10 ημέρες περίπου.

 

  • Χρειάζεται κάποια ιδιάιτερη προσοχή απο τον ασθενή μετά το χειρουργείο;

Μετά τη λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη φροντίδα. Τα ράμματα που τοποθετούνται για να κλείσουν οι τέσσερις μικρές οπές πέφτουν μόνα τους μετά απο μερικές ημέρες. Απο την επομένη του χειρουργείου ο ασθενής μπορεί κινηθεί ελεύθερα, να οδηγήσει, να πάει στη δουλεία του (είδικά αν αυτή είναι γραφείου), να κάνει ντους, ενώ μετά απο μια εβδομάδα μπορεί να κάνει μπάνιο στη θάλασσα. Τέλος θα πρέπει να ακολουθήσει μετεγχειρητικά μια απλή δίαιτα προσαρμογής διάρκειας 15-20 ημερών.

 

  • Ποιές είναι οι πιθανές μετεγχειρητικές επιπλοκές;

Όπως σε κάθε χειρουργική επέμβαση υπάρχει ο κίνδυνος επιπλοκών, έτσι και στην περίπτωση της χολοκυστεκτομής υπάρχουν επιπλοκές, οι οποίες σχετίζονται κυρίως με την κλασική – ανοιχτή επέμβαση.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι η εφαρμογή της λαπαροσκοπικής χειρουργικής έχει περιορίσει κατά πολύ και σχεδόν εξαλείψει τις τυχόν επιπλοκές.

 

  • Τι θα πρέπει να γίνεται σε περίπτωση που η χολολιθίαση αποτελεί τύχαίο εύρημα;

Ακόμα και σε περίπτωση που η χολολιθίαση είναι ασυμπτωματική και αποτελεί τυχαίο εύρημα καλό θα ήταν ο ασθενής να προβεί σε λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή, καθώς η καταπόνηση του οργανισμού του είναι ελάχιστη, ενώ οι σοβαρές επιπλοκές απο την παραμονή των χολολίθων είναι διαρκώς υπαρκτές.
Η προφυλακτική χολοκυστεκτομή επιβάλεται σε περιπτώσεις ασυμπτωματικής χολολιθίασης που αφορούν διαβητικούς ή συγγενώς αιμοσφαιρινοπαθείς ασθενείς, καθώς επίσης και ασθενείς με νοσογόνο παχυσαρκία.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Πολυποδίαση Χοληδόχου Κύστεως

  • Τι είναι η χoληδόχος κύστη;

Η χοληδόχος κύστη είναι ένα αποθηκευτικό όργανο, που βρίσκεται στην κάτω επιφάνειας του ήπατος και περιέχει τη χολή.
Έχει σχήμα αχλαδιού, μήκος 8-10cm, πλάτος 3cm και χωρητικότητα 30-60cm3.

 

 

  • Ποιές είναι οι ιδιότητες της χολής;

– Ευνοεί την πέψη και την απορρόφηση των τροφών και των συστατικών τους, καθώς και των βιταμινών A, D, E, K και ιχνοστοιχείων (σίδηρος, χαλκός, ασβέστιο).
– Εξουδετερώνει το όξινο γαστρικό περιεχόμενο, καθώς η χολή αποτελεί ισχυρό αλκαλικό διάλυμα.
– Συμβάλει στην απέκκριση της χοληστερόλης αλλά και φαρμάκων.
– Βοηθάει στην ενεργοποίηση ορισμένων πεπτικών ενζύμων, όπως η λιπάση.

Η ποσότητα της χολής η οποία εκκρίνεται καθημερινά είναι περίπου 750-1800ml.
Η χοληδόχος κύστη αποθηκεύει και συμπυκνώνει τη χολή περίπου 10-20 φορές ,ενώ η αφαίρεση της δεν δημιουργεί μετέπειτα αναπηρία ή άλλα προβλήματα στον ασθενή.

 

  • Τι είναι η πολυποδίαση της χοληδόχου κύστεως;

Αρκετές φορές, εκτός από τη λιθίαση της χοληδόχου κύστεως, ανευρίσκεται και πολυποδίαση της.
Η πολυποδίαση χαρακτηρίζεται απο την παρουσία, εντός της χοληδόχου κύστεως, μορφωμάτων διαφόρων μεγεθών, απο μερικά χιλιοστά έως και μερικά εκατοστά.
Είναι ένα αρκετά συχνό φαινόμενο και αποτελεί συνήθως τύχαίο εύρημα, στα πλαίσια προληπτικού υπερηχογραφικού ελέγχου του ήπατος. Παρουσιάζεται συχνότερα σε ασθενείς ηλικίας άνω των 45 ετών, σε ποσοστό 4,5-7%, με μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης στους άντρες.

 

  • Υπάρχουν διάφορες μορφές πολυπόδων της χοληδόχου κύστεως;

Οι πιο συνηθισμένοι τύποι είναι:

  • Οι χοληστερινικοί πολύποδες ή ψευδοπολύποδες, οι οποίοι δημιουργούνται απο συσσώρευση κρυστάλλων χοληστερίνης. Δεν μεγαλώνουν πάνω απο 10mm, δεν εξαλάσσονται, είναι συνήθως πολλαπλοί και οι πιο συχνά εμφανιζόμενοι.
  • Οι φλεγμονώδεις πολύποδες, οι οποίοι δεν εξαλάσσονται και παρουσιάζονται σε περιπτώσεις χρόνιας χολοκυστίτιδας.
  • Οι αδενωματώδεις πολύποδες ή αδενώματα, οι οποίοι μπορούν να εξαλλαγούν σε αδενοκαρκίνωμα της χοληδόχου κύστεως, που αποτελεί τον κακοηθέστερο και πλέον επιθετικό καρκίνο του γαστρεντερικού συστήματος. Το μέγεθος τους κυμαίνεται απο 5-20mm και είναι κατά κανόνα μονήρεις.
  • Οι αδενομυωματώδεις πολύποδες, που εμφανίζονται σαν πάχυνση του τοιχώματος της χοληδόχου κύστεως, κυρίως στον πυθμένα της. Εμφανίζονται σε μεγαλύτερες ηλικίες και έχουν συνδεθεί με κακοήθη εξαλλαγή.

 

  • Ποιά είναι τα συμπτώματα της πολυποδίασης της χοληδόχου κύστεως;

Οι ασθενείς που πάσχουν απο πολυποδίαση είναι σχεδόν πάντοτε ασυμπτωματικοί.
Στην περίπτωση όμως που η θέση τους είναι πλησίον του κυστικού πόρου, μπορούν να προκαλέσουν μερική ή πλήρη απόφραξη της χοληδόχου κύστεως.
Επίσης οι πολλαπλοί χοληστερινικοί πολύποδες μπορούν να προκαλέσουν κρίσεις χολοκυστίτιδας, λόγω ερεθισμού του τοιχώματος της χοληδόχου κύστεως.

 

  • Ποιές είναι οι επιπλοκές που μπορεί να προκαλέσει η πολυποδίαση;

Οι επιπλοκές της πολυποδίασης της χοληδόχου κύστεως είναι οι:

  • Οξεία χολοκυστίτιδα
  • Κακοήθης εξαλλαγή

 

  • Πώς γίνεται η διάγνωση της πολυποδίασης της χοληδόχου κύστεως;

Αποτελεί συνήθως τυχαίο εύρημα και γίνεται με τη βοήθεια παρακλινικών εξετάσεων.
Οι παρακλινικές εξετάσεις περιλαμβάνουν:

  • Το υπερηχογράφημα των χοληφόρων, που αποτελεί την εξέταση εκλογής για τη διάγνωση και την παρακολούθηση των πολυπόδων.
  • Την υπολογιστική και τη μαγνητική τομογραφία, που χρησιμοποιούνται κυρίως στη διερεύνηση της επιθετικότητας και του βαθμού διείσδυσης ενός κακοήθως εξαλλαγέντος πολύποδα.

 

 

  • Τι θα πρέπει να γίνεται σε περίπτωση που ανευρεθούν πολύποδες στη χοληδόχο κύστη;

Σε περίπτωση που οι πολύποδες είναι πολύ μικροί, μπορεί να μπερδευτούν με μικρούς λίθους, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να συνυπαρχουν.
Σε περίπτωση που είναι μεγαλύτεροι και βρίσκονται κοντά στον αυχένα της χοληδόχου κύστεως μπορούν να να προκαλέσουν απόφραξη της.
Σε κάθε περίπτωση όμως θα πρέπει να παρακολουθούνται σε τακτικά χρονικά διαστήματα με υπέρηχο και αυτό διότι σε περίπτωση που το μέγεθος τους αυξάνεται σε διαδοχικές μετρήσεις, φτάσει ή ξεπεράσει το 1 cm υπάρχει πιθανότητα κακοήθους εξαλλαγής τους.

 

  • Ποιά είναι η θεραπεία της πολυποδίασης της χοληδόχου κύστεως;

Σε περιπτώσεις πολυποδίασης, ανεξαρτήτως μεγέθους, καλό θα ήταν ο ασθενής να προβεί σε λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή, καθώς υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα απόφραξης ή κακοήθους εξαλλαγής, ενώ ο ασθενής μετα το χειρουργείο απαλλάσσεται απο αυτό το άγχος και τον κίνδυνο.

 

 

  • Πόσο χρόνο διαρκεί η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή;

Η λαπαροσκοπική επέμβαση πραγματοποιείται με γενική αναισθησία και διαρκεί κατά μέσο όρο περίπου 30 λεπτά.

 

  • Πότε μπορεί ο ασθενής να επιστρέψει στο σπίτι και στις ασχολίες του;

Λίγες ώρες μετά το χειρουργείο ο ασθενής κινητοποιείται στην κλινική και το πολύ σε 24 ώρες μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του και στις δραστηριότητες του, χωρίς πόνους, παροχετεύσεις ή άλλα προβλήματα. Σε περίπτωση που αθλείται ή ασκεί έντονη σωματική εργασία, μπορεί να επιστρέψει στην καθημερινότητα του προοδευτικά σε 10 ημέρες περίπου.

 

  • Χρειάζεται κάποια ιδιάιτερη προσοχή απο τον ασθενή μετά το χειρουργείο;

Μετά τη λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη φροντίδα. Τα ράμματα που τοποθετούνται για να κλείσουν οι τέσσερις μικρές οπές πέφτουν μόνα τους μετά απο μερικές ημέρες. Απο την επομένη του χειρουργείου ο ασθενής μπορεί κινηθεί ελεύθερα, να οδηγήσει, να πάει στη δουλεία του (είδικά αν αυτή είναι γραφείου), να κάνει ντους, ενώ μετά απο μια εβδομάδα μπορεί να κάνει μπάνιο στη θάλασσα. Τέλος θα πρέπει να ακολουθήσει μετεγχειρητικά μια απλή δίαιτα προσαρμογής διάρκειας 15-20 ημερών.

 

  • Ποιές είναι οι πιθανές μετεγχειρητικές επιπλοκές;

Σε κάθε χειρουργική επέμβαση υπάρχει ο κίνδυνος επιπλοκών, θα πρέπει να τονιστεί όμως ότι η εφαρμογή της λαπαροσκοπικής χειρουργικής έχει περιορίσει κατά πολύ και σχεδόν εξαλείψει τις τυχόν επιπλοκές.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Λαπαροσκοπική Χειρουργική

Πριν από τριάντα πέντε χρόνια περίπου ξεκινούσε ένα φιλόδοξο πείραμα, που είχε σαν στόχο την πραγματοποίηση χειρουργικών επεμβάσεων με το μικρότερο δυνατό τραύμα. Αποτέλεσμα αυτού του πειράματος ήταν η ανάπτυξη της χειρουργικής με λαπαροσκόπηση, η πραγματοποίηση δηλαδή χειρουργικών επεμβάσεων με τη βοήθεια ειδικών εργαλείων, οπτικών ινών, βίντεο και μόνιτορ. Η επιτυχία αυτού του πειράματος ήταν τόσο μεγάλη,
ώστε άλλαξε σημαντικά την πορεία και την ιστορία της ιατρικής ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο, το κεφάλαιο της “ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής” (Minimally Invasive Surgery).

Σε αντίθεση με τις μεγάλες, δύσμορφες χειρουργικές τομές που γίνονταν παλαιότερα στην ανοιχτή χειρουργική,
η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική πραγματοποιείται διαμέσου πολύ μικρών τομών του δέρματος (διαμέτρου λίγων χιλιοστών).

Πλεονεκτήματα της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής:

  • μικρότερη χειρουργική τομή
  • ελάχιστος τραυματισμός των ιστών
  • μεγαλύτερη ακρίβεια χειρουργικών χειρισμών
  • ελαχιστοποίηση του πόνου
  • μικρότερη απώλεια αίματος
  • λιγότερες μεταγγίσεις
  • λιγότερες λοιμώξεις
  • ελαχιστοποίηση των επιπλοκών
  • ταχεία ανάρρωση και γρηγορότερη κινητοποίηση των ασθενών
  • καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα
  • συντομότερη παραμονή στο νοσοκομείο
  • ταχύτερη επάνοδος στην εργασία και τις καθημερινές δραστηριότητες
  • ελάττωση συνολικού κόστους νοσηλείας

Η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική περιλαμβάνει:

  • τη Λαπαροσκοπική Χειρουργική
  • τη Ρομποτική Χειρουργική
  • την Τηλεχειρουργική

Η λαπαροσκοπική χειρουργική είναι λοιπόν μια επεμβατική τεχνική που πραγματοποιείται με μικρές τομές στην κοιλιακή χώρα, απο τις οποίες εισάγονται ειδικά εργαλεία, για να απεικονίσουν τα όργανα και να γίνουν οι εγχειρήσεις.
Σήμερα χρησιμοποιούνται προηγμένης τεχνολογίας και υψηλής ανάλυσης ενδοσκοπικές κάμερες, εξειδικευμένα εργαλεία, νυστέρια υπερήχων και άλλα μέσα ειδικά σχεδιασμένα για τη λαπαροσκοπική επεμβαση.
Κάθε ενδοσκοπικό εργαλείο έχει μία συγκεκριμένη χειρουργική λειτουργία, όπως να συλλαμβάνει, να κόβει, να ράβει, να χειριζεται τους ιστούς κτλ. Κατά τη διάρκεια μίας επέμβασης ο χειρουργός έχει στη διάθεση του μία ευρεία σείρα διαφορετικών εργαλείων, τα οποία μπορουν ταχύτατα να εναλλάσονται ανάλογα με τις ανάγκες, ώστε να ολοκληρωθεί με απόλυτη επιτυχία η λαπαροσκοπική επέμβαση, μέσα απο τομές 5-10 mm.

 

Εξοπλισμός Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής

 

Για την πραγματοποίηση μιας λαπαροσκοπικής επέμβασης είναι απαραίτητα τα παρακάτω βασικά εξαρτήματα:

  • το σύστημα απεικόνισης (λαπαροσκοπικός ή ενδοσκοπικός πύργος)
  • το σύστημα παροχής CO2
  • τα trocars και τα ειδικά ενδοσκοπικά εργαλεία

Ο ενδοσκοπικός πύργος περιλαμβάνει μία μεγάλη οθόνη υψηλής ευκρίνειας, την κεφαλή της κάμερας, το σύστημα αυτόματης ρύθμισης και καταγραφής της εικόνας, τη συσκευή ψυχρού φωτισμού, τις οπτικές και τη συσκευή διαθερμίας. Οι οπτικές μπορεί μα είναι 0 ή 30 μοιρών ανάλογα με το είδος της επέμβασης και την οπτική γωνία που δουλεύει ο χειρουργός.

 

 

Το σύστημα παροχής CO2 είναι μια ηλεκτρονική συσκευή παροχής αέρα, η οποία μπορεί να ρυθμιστεί όσον αφορά την πίεση λειτουργίας και τη μέγιστη παροχή της. Οι πιέσεις λειτουργίας κυμαίνονται απο 12 έως 15 mmHg, ώστε να εκπτύσσεται η κοιλιακή χώρα (πνευμοπεριτόναιο) και να μπορεί να δουλέψει ο χειρουργός, ενώ παράλληλα η πίεση που ασκείται στις φλέβες βοηθάει στην αιμόσταση κατά τη διάρκεια της επέμβασης.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι το αέριο που χρησιμοποιείται για το πνευμοπεριτόναιο (CO2) είναι αδρανές, δεν είναι τοξικό για τον ασθενή, δεν αναφλέγεται και αποβάλλεται ταχύτατα απο τους πνεύμονες.

Τα trocars είναι ειδικά σωληνωτά εργαλεία, τα οποία διαπερνούν το κοιλιακό τοίχωμα και στερεώνονται σε αυτό. Μέσω των trocars εισάγονται η οπτική και τα λαπαροσκοπικά εργαλεία κατά τη διάρκεια της επέμβασης, ενώ διαθέτουν ειδικό βαλβιδικό μηχανισμό ώστε να μη διαφεύγει το CO2 και χάνεται το πνευμοπεριτόναιο.

Τα λαπαροσκοπικά εργαλεία, τα οποία αποτελούν την προέκταση των χεριών του χειρουργού και είναι τα όργανα με τα οποία πραγματοποιεί την επέμβαση. Έχουν κατασκευαστεί πολλές παραλλαγές τους, ώστε να διευκολύνεται η διενέργεια κάθε επέμβασης. Υπάρχουν εργαλεία σύλληψης, παρασκευής και διατομής, εργαλεία ανακατασκευής και αιμόστασης, εργαλεία καθήλωσης και ενδοσκοπικοί κοπτοράπτες. Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί εργαλεία τα οποία χρησιμοποιούν διάφορα είδη ενέργειας, όπως μηχανική, ηλεκτρική, υπερήχων και laser ή συνδυασμό τους. Κάθε εργαλείο έχει ιδιαίτερο και συγκεκριμένο τρόπο χρήσης, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, που το κάνουν ιδανικό για συγκεκριμένες χειρουργικές επεμβάσεις.

 

 

Εφαρμογή της Λαπαροσκόπησης στη Γενική Χειρουργική

 

Η Λαπαροσκοπική Χειρουργική είναι κατάλληλη και έχει πολλές εφαρμογές στη Γενική Χειρουργική, όπως:

  • αποκατάσταση βουβωνοκήλης, ομφαλοκήλης, κιρσοκήλης και ΜΤΧ κοιλιοκήλης
  • αποκατάσταση κήλης των αθλητών
  • αποκατάσταση διαφραγματοκήλης και γαστροοισοφαγικής παλλινδρόμησης
  • αποκατάσταση αχαλασίας του οισοφάγου
  • γαστρεκτομή
  • επεμβάσεις για νοσογόνο παχυσαρκία (τοποθέτηση δακτυλίου ή γαστρικο by pass)
  • χολοκυστεκτομή
  • διερεύνηση χοληδόχου πόρου
  • κολεκτομή
  • παγκρεατεκτομή
  • ηπατεκτομή
  • σπληνεκτομή
  • επινεφριδεκτομή
  • εκτομή κύστεων ήπατος, παγκρέατος, σπληνός
  • σκωληκοειδεκτομή
  • συμφυσιόλυση

 

Πλεονεκτήματα Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής

 

Η Λαπαροσκοπική Χειρουργική απολαμβάνει όλα τα γνωστά πλεονεκτήματα της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής στο μέγιστο βαθμό, όπως:

  • μικρότερη χειρουργική τομή
  • ελάχιστος τραυματισμός των ιστών
  • ακρίβεια χειρουργικών χειρισμών
  • ελαχιστοποίηση του πόνου
  • μηδαμινή απώλεια αίματος
  • λιγότερες μεταγγίσεις
  • λιγότερες λοιμώξεις του τραύματος
  • ελαχιστοποίηση των μετεγχειρητικών επιπλοκών, όπως διάσπαση, κήλη κτλ.
  • μικρότερη καρδιοαγγειακή και αναπνευστική επιβάρυνση
  • ταχεία ανάρρωση και γρηγορότερη κινητοποίηση των ασθενών
  • καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα
  • συντομότερη παραμονή στο νοσοκομείο
  • ταχύτερη επάνοδος στην εργασία και τις καθημερινές δραστηριότητες
  • ελάττωση συνολικού κόστους νοσηλείας
  • δυνατότητα αντιμετώπισης ασθενών με επιβαρυμένο ιατρικό ιστορικό.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Βουβωνοκήλη

  • Τι είναι η κήλη;

Το τοίχωμα της κοιλιάς μας μπορεί σε ορισμένα σημεία να είναι πιο χαλαρό (ευένδοτο), με αποτέλεσμα να διασπάται και να ανοίγει, επιτρέποντας σε κάποιο απο τα όργανα της κοιλιάς να προβάλει κάτω απο το δέρμα. Η προβολή αυτή του ενδοκοιλιακού σπλάχνου στο υποδόριο ονομάζεται κήλη και τις περισσότερες φορές δημιουργείται απο τμήμα του λεπτού εντέρου.

 

  • Τι είναι η βουβωνοκήλη;

Η βουβωνοκήλη είναι η συχνότερη μορφή κήλης, η οποία εμφανίζεται στους άντρες σε ποσοστό 27% και στις γυναίκες σε ποσοστό 3%, ενώ η αποκατάσταση της αποτελεί μια απο τις πιο συχνές επεμβάσεις στη γενική χειρουργική. Στο κοιλιακό τοίχωμα στην περιοχή της βουβωνικής χώρας υπάρχει ο βουβωνικός πόρος, ένα λοξό κανάλι σαν σωλήνας, μέσα απο το οποίο διέρχονται ο σπερματικός τόνος στους άντρες και ο στρογγύλος σύνδεσμος της μήτρας στις γυναίκες. Δια του καναλιού αυτού γίνεται και η κάθοδος των όρχεων στα άρρενα έμβρυα, κατά τη διάρκεια του σχηματισμού των οργάνων. Η περιοχή αυτή λοιπόν περιέχει πολλές ανατομικές δομές και δέχεται συνεχώς μεγάλες πιέσεις, με αποτέλεσμα την πρόπτωση περιεχομένου της κοιλίας (συχνότερα έντερο ή λίπος) δια του βουβωνικού πόρου στο υποδόριο, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό τη βουβωνοκήλη. Ανάλογα με το σημείο πρόπτωσης, η βουβωνοκήλη διακρίνεται σε ευθεία ή λοξή, ενώ σπανιότερα μπορούν να συνυπάρχουν και οι δύο μορφές. Η βουβωνοκήλη μπορεί να είναι αριστερή ή δεξιά, στο 10% των ασθενών είναι αμφοτερόπλευρη, και σε περίπτωση που παραμεληθεί μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία οσχεοκήλης.

 

 

  • Ποιά είναι τα αίτια δημιουργίας των κηλών;

Η κύρια αιτία δημιουργίας κήλης (ιδίως της βουβωνοκήλης) είναι η χαλάρωση των βουβωνικών στομίων, που βρίσκονται εκατέρωθεν των γεννητικών οργάνων σε συνδυασμό όμως με εξωγενείς αιτίες όπως είναι:

  • παχυσαρκία
  • δυσκοιλιότητα
  • εγκυμοσύνη
  • άρση μεγάλου βάρους
  • βαριά χειρωνακτική εργασία
  • παλαιότερες χειρουργικές επεμβάσεις
  • υπερτροφία του προστάτη
  • χρόνιος βήχας

 

  • Ποιά είναι τα συμπτώματα της βουβωνοκήλης;

Το αρχικό σύμπτωμα της βουβωνοκήλης είναι συνήθως ένας ήπιος πόνος, στην περιοχή της δεξιάς ή αριστερής βουβωνικής χώρας, στον οποίο δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία ο ασθενής. Στη συνέχεια ακολουθεί εμφάνιση μικρού ογκιδίου στην περιοχα σε συνδυασμό με ήπιο ή εντονότερο πόνο, το οποίο ανησυχεί τον ασθενή και τον προβληματίζει για την αιτιολογία του. Με την πάροδο του χρόνου το άνοιγμα του κοιλιακού τοιχώματος μεγαλώνει, με αποτέλεσμα να αυξάνεται και το μέγεθος της κήλης, η οποία μπορεί να φτάσει μέχρι το όσχεο στους άντρες ή τα μεγάλα χείλη στις γυναίκες αν δεν διορθωθεί.

Θα πρέπει στο σημείο αυτό να τονιστεί ότι η σοβαρότητα και ο κίνδυνος για την υγεία του ασθενούς δεν εξαρτώνται πάντα απο το μέγεθος της βουβωνοκήλης και γι’ αυτό ο ασθενής δεν θα πρέπει να αφήνεται χωρίς την αποκατάσταση της.

 

  • Ποιά είναι τα προβλήματα και οι επιπλοκές που μπορεί να προκαλέσει η βουβωνοκήλη;

Το πιο αθώο πρόβλημα που μπορεί να προκαλέσει μια βουβωνοκήλη είναι το αισθητικό, δημιουργώντας μια μικρή ή μεγάλη παραμόρφωση της περιοχής που εντοπίζεται.
Άλλα προβλήματα που παρουσιάζει ο ασθενής, εκτός του πόνου και της δυσφορίας, εξαρτώνται απο το είδος του σπλάχνου που περιλαμβάνεται στην κήλη όπως:

      • γαστρεντερικές διαταραχές και άτυπα κοιλιακά άλγη, όταν εγκλωβίζεται λεπτό έντερο ή επιπλουν
      • δυσκοιλιότητα, όταν εγκλωβίζεται τμήμα του παχέος εντέρου
      • δυσουρία ή συχνουρία, όταν εγκλωβίζεται τμήμα της ουροδόχου κύστης.

Όμως η πιο σοβαρή και επικίνδυνη για την υγεία του ασθενούς επιπλοκή είναι η περίσφιξη, η οποία μπορεί να συμβεί ακόμα και σε μικρές κήλες, και να προκαλέσει μόνιμη βλάβη ενός ενδοκοιλιακού οργάνου ή ακόμα να θέσει σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή του ασθενούς.
Τα συμπτώματα μιας περισφιγμένης βουβωνοκήλης είναι έντονα και χαρακτηρίζονται απο οξύ πόνο στη βουβωνική χώρα, εμέτους, αναστολή αερίων, πτώση αρτηριαώση αρτηρικής πίεσης κ.α.
Στην περίσφιξη τμήμα του εντέρου παγιδεύεται μέσα στην κήλη και προκαλεί αρχικά απόφραξη (αποφρακτικός ειλεός), ενώ προοδευτικά το τοίχωμα του ισχαιμεί και αρχίζει να νεκρώνεται.

Στην περίπτωση αυτή ο ασθενής πρέπει να χειρουργηθεί επειγόντως, αλλιώς το τοίχωμα του ισχαιμικού εντέρου προοδευτικά θα νεκρωθεί και θα τρυπήσει, προκαλώντας περιτονίτιδα η οποία είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί.
Δυστυχώς το πότε θα συμβεί περίσφιξη μιας βουβωνοκήλης δεν μπορεί να προβλεφθεί, γιατί είναι θέμα τύχης ή καλύτερα ατυχίας του ασθενούς, και σε συνδυασμό με την αδυναμία έγκαιρης πρόσβασης σε νοσοκομείο απο ηλικιωμένους ή κατοίκους απομακρυσμένων περιοχών, καθιστά απαραίτητη την έγκαιρη και άμεση αποκατάσταση της κήλης.

Ένας ακόμα λόγος που επιβάλλει την άμεση αποκατάσταση της κήλης είναι η λήψη αντιπηκτικών φαρμάκων, διότι σε περίπτωση επείγοντος χειρουργείου λόγω περίσφιξης, υπάρχει ο κίνδυνος μη ελεγχόμενης αιμορραγίας.

 

  • Πώς γίνεται η διάγνωση της βουβωνοκήλης;

Η διάγνωση της βουβωνοκήλης γίνεται κατά κύριο λόγο με την προσεκτική κλινική εξέταση του ασθενούς απο έμπειρο χειρουργό, σε συνδυασμό με το αναλυτικό ιστορικό και τα συμπτώματα που παρουσιάζει.
Η επιβεβαίωση της διάγνωσης πραγματοποιείται με το υπερηχογράφημα της βουβωνικής χώρας, το οποίο μπορεί να διαγνώσει με ακρίβεια κάποια πολύ μικρή ή αρχόμενη κήλη, ενώ ταυτοχρονα ελέγχεται και το όσχεο για τυχόν παρουσία υδροκήλης, οσχεοκήλης ή κιρσοκήλης.

 

  • Ποιά είναι η θεραπεία της βουβωνοκήλης;

Η θεραπεία της βουβωνοκήλης είναι πάντοτε χειρουργική και έχει σαν σκοπό τον έλεγχο και την επαναφορά των οργάνων που προβάλλουν στη φυσιολογική τους θέση, δηλαδή εντός της κοιλίας, μπαλώνοντας ταυτόχρονα το χάσμα του κοιλιακού τοιχώματος, ώστε να εμποδιστεί η πρόπτωση τους στο μέλλον.
Η χρήση διαφόρων τύπων ζωνών (κηληεπιδέσμων) αντεδείκνυται, διότι όχι μόνο δεν βοηθάει στη λύση του προβλήματος, αλλά μπορεί να το επιδεινώσει, είτε μεγαλώνοντας το χάσμα της κήλης, είτε προκαλώντας ακόμα και την περίσφιξη της.
Για την αντιμετώπιση και την αποκατάσταση της βουβωνοκήλης εφαρμόζονται διάφορες χειρουργικές τεχνικές, οι οποίες έχουν σαν σκοπό την πλήρη ίαση του ασθενούς με την μικρότερη επιβάρυνση για τον οργανισμό του και την πρόληψη τυχόν μελλοντικών υποτροπών.

 

  • Ποιές είναι οι χειρουργικές τεχνικές για την θεραπεία της βουβωνοκήλης;

Οι χειρουργικές τεχνικές θεραπείας της βουβωνοκήλης διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:

  • την κλασική (ανοιχτή) χειρουργική επέμβαση, με μεγάλη τομή και χρήση πλέγματος, όπως είναι η μέθοδος κατά Liechtenstein και κατά Shouldice
  • την ελάχιστα επεμβατική χειρουργική τεχνική (λαπαροσκοπική), μέσω τομών λίγων χιλιοστών με ειδικά εργαλεία, πλέγμα και χρήση κάμερας, που διακρίνεται σε δύο βασικές τεχνικές ανάλογα με τον τρόπο προσπέλασης της βουβωνικής χώρας (την εξωπεριτοναϊκή – TEP και την διακοιλιακή προπεριτοναϊκή προσπέλαση – TAPP).

 

  • Ποιά είναι η καλύτερη χειρουργική τεχνική για τον ασθενή και την αποκατάσταση της βουβωνοκήλης;

Πριν από είκοσι πέντε χρόνια περίπου ξεκινούσε ένα φιλόδοξο πείραμα, που είχε σαν στόχο την πραγματοποίηση χειρουργικών επεμβάσεων με το μικρότερο δυνατό τραύμα. Η επιτυχία αυτού του πειράματος ήταν τόσο μεγάλη, ώστε άλλαξε σημαντικά την πορεία και την ιστορία της ιατρικής ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο, το κεφάλαιο της “ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής”.

Σε αντίθεση με τις μεγάλες, δύσμορφες χειρουργικές τομές που γίνονταν παλαιότερα στην ανοιχτή χειρουργική, η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική (λαπαροσκοπική) πραγματοποιείται διαμέσου πολύ μικρών τομών του δέρματος (διαμέτρου λίγων χιλιοστών) και είναι η καλύτερη μέθοδος αποκατάστασης της βουβωνοκήλης, παρέχοντας στον ασθενή πολλά και σαφή πλεονεκτήματα.

 

  • Ποιά είναι τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η λαπαροσκοπική χειρουργική;

Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης είναι αναίμακτη και εξασφαλίζει στον ασθενή τα παρακάτω πλεονεκτήματα, σε σχέση με την ανοιχτή επέμβαση:

  • πολύ μικρό χειρουργικό τραύμα
  • ελάχιστος τραυματισμός των ιστών
  • ελαχιστοποίηση έως εξάλειψη του πόνου
  • μεγαλύτερη ακρίβεια χειρουργικών χειρισμών
  • καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα, ιδιαίτερα για τις γυναίκες
  • συντομότερη παραμονή στο νοσοκομείο
  • ελαχιστοποίηση και σχεδόν εξάλειψει των επιπλοκών (υποτροπή της κήλης)
  • ταχύτατη επάνοδος στην εργασία και τις καθημερινές δραστηριότητες.

 

  • Πώς γίνεται η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης;

Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης πραγματοποιείται μέσω τριών μικρών οπών, διαμέτρου λίγων χιλιοστών, που ανοίγονται στο επίπεδο του ομφαλού. Μέσα από αυτές τις τρυπούλες εισάγεται αρχικά η κάμερα (λαπαροσκόπιο), όπου γίνεται έλεγχος ολόκληρης της κοιλιάς και εκτιμάται η κατάσταση της κήλης. Στη συνέχεια εισάγονται στην κοιλιά τα χειρουργικά εργαλεία και αφού ολοκληρωθεί η παρασκευή της, εισάγεται το πλέγμα, το οποίο χρησιμοποιείται για το μπάλωμα της κήλης. Αφού στερεωθεί και το πλέγμα στο άνοιγμα της κήλης, η επέμβαση έχει ολοκληρωθεί.

 

  • Τι είδους πλέγμα χρησιμοποιείται;

Το πλέγμα που χρησιμοποιείται στη λαπαροσκοπική χειρουργικη είναι απο ειδικό βιοσυνθετικό υλικό, το οποίο είναι πολύ καλά ανεκτό από τον ανθρώπινο οργανισμό, και ενσωματώνεται πλήρως με το κοιλιακό τοίχωμα, ελαχιστοποιώντας την πιθανότητα υποτοπής της κήλης.

 

  • Πόσο χρόνο διαρκεί η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης;

Η λαπαροσκοπική επέμβαση πραγματοποιείται με γενική αναισθησία και διαρκεί κατά μέσο όρο περίπου 30 λεπτά.

 

  • Πότε μπορεί ο ασθενής να επιστρέψει στο σπίτι και στις ασχολίες του;

Λίγες ώρες μετά το χειρουργείο ο ασθενής κινητοποιείται στην κλινική και το πολύ σε 24 ώρες μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του και στις δραστηριότητες του, χωρίς πόνους ή άλλα προβλήματα. Σε περίπτωση που αθλείται ή ασκεί έντονη σωματική εργασία, μπορεί να επιστρέψει στην καθημερινότητα του προοδευτικά σε μια εβδομάδα.

 

  • Χρειάζεται κάποια ιδιάιτερη προσοχή απο τον ασθενή μετά το χειρουργείο;

Μετά τη λαπαροσκοπική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη μετεγχειρητική φροντίδα. Τα ράμματα που τοποθετούνται για να κλείσουν οι τρείς μικρές οπές πέφτουν μόνα τους μετά απο μερικές ημέρες. Απο την επομένη του χειρουργείου ο ασθενής μπορεί κινηθεί ελεύθερα, να οδηγήσει, να πάει στη δουλεία του (είδικά αν αυτή είναι γραφείου), να κάνει ντους, ενώ μετά απο μια εβδομάδα μπορεί να κάνει μπάνιο στη θάλασσα.

 

  • Ποιές είναι οι πιθανές μετεγχειρητικές επιπλοκές;

Όπως σε κάθε χειρουργική επέμβαση υπάρχει ο κίνδυνος επιπλοκών, έτσι και στην περίπτωση της αποκατάστασης της βουβωνοκήλης υπάρχουν επιπλοκές, οι οποίες σχετίζονται είτε με την κλασική – ανοιχτή επέμβαση (συλλογή υγρού, αιμάτωμα, φλεγμονή, τραυματισμός νεύρων), είτε με την επείγουσα επέμβαση, λόγω περίσφιξης της κήλης.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι η εφαρμογή της λαπαροσκοπικής χειρουργικής έχει περιορίσει κατά πολύ και σχεδόν εξαλείψει τις τυχόν επιπλοκές, σε σχέση με τις παλαιότερες ανοιχτές χειρουργικές επεμβάσεις.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Κήλη Αθλητών

  • Τι είναι η κήλη των αθλητών;

Κήλη των αθλητών ή αλλιώς σύνδρομο κοιλιακών – προσαγωγών, ονομάζεται η βλάβη του βουβωνικού συνδέσμου ή των ανατομικών δομών που σχηματίζουν τον βουβωνικό πόρο. Πρόκειται για μια κατάσταση χρόνιου πόνου στη βουβωνική περιοχή, η οποία πήρε το όνομα της απο το γεγονός οτι εμφανίζεται κυρίως σε αθλητές (ποδοσφαιριστές, καλαθοσφαιριστές, δρομείς), αλλά και σε άτομα που ασκούνται τακτικά. Όμως παρά το όνομα της, δεν πρόκειται για πραγματική κήλη, αλλά για σύνδρομο χρόνιου πόνου, το οποίο εμφανίζεται με την ίδια περίπου συχνότητα και στους άντρες και στις γυναίκες.

 

  • Ποιά είναι τα αίτια της εμφάνισης της κήλης των αθλητών;

Τα αίτια εμφάνισης της κήλης των αθλητών ποικίλλουν απο άτομο σε άτομο, με πιο συνηθισμένα τα παρακάτω:

  • πολλαπλές, έντονες και επαναλαμβανόμενες κινήσεις του μηρού
  • απότομη επιτάχυνση και επιβράδυνση
  • απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, ανάλογα με τις απαιτήσεις του κάθε αθλήματος
  • τραυματισμός της βουβωνικής χώρας, που μπορεί να οφείλεται σε άμεσο χτύπημα (κλωτσιά) κατά τη διάρκεια της άθλησης.

Όλα τα παραπάνω αίτια δημιουργούν τραυματισμούς στη βουβωνική χώρα, λόγω ρήξεων ή διατάσεων των κοιλιακών μυών, των τενόντων ή των απονευρώσεων, με αποτέλεσμα να προκαλείται εξασθένηση του τοιχώματος του βουβωνικού πόρου και χαλάρωση του έξω βουβωνικού στομίου, που αποτελεί και το λόγο εμφάνισης της πάθησης.

 

  • Ποιά είναι τα συμπτώματα της κήλης των αθλητών;

Η κήλη των αθλητών χαρακτηρίζεται απο οξύ, αιφνίδιο, επιδεινούμενο άλγος στην περιοχή της βουβωνικής χώρας. Ορισμένες φορές ο πόνος μπορεί να αντανακλά στην έσω επιφάνεια του μηρού, στο όσχεο ή σπανιότερα στο περίνεο. Η ένταση και η διάρκεια του πόνου επηρεάζει σημαντικά όχι μόνο την απόδοση του αθλητή, αλλά μερικές φορές ακόμα και την κίνηση του. Αρχικά ο πόνος εμφανίζεται σαν ένα “τράβηγμα” μετά την άσκηση και υποχωρεί με την ξεκούραση. Στη συνέχεια ο πόνος γίνεται εντονότερος και μπορεί να εμφανίζεται ακόμη και εκτός άθλησης, όπως στην καθημερινότητα κατά τη διάρκεια μετακίνησης, άρσης ελαφρών αντικειμένων ή κάμψης του κορμού. Ο πόνος μπορεί να γίνει πιο έντονος με την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης, όπως κατά το βήχα, το φτέρνισμα ή κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής. Στο στάδιο αυτό η πάθηση χαρακτηρίζεται από χρόνιο βουβωνικό πόνο και για το λόγο αυτό η κήλη των αθλητών ονομάζεται επίσης “σύνδρομο χρόνιου βουβωνικού άλγους”.

 

  • Πώς γίνεται η διάγνωση της κήλης των αθλητών;

Η παρουσία χρόνιου πόνου στη βουβωνική χώρα είναι συνήθως αποτέλεσμα συνύπαρξης πολλών παθήσεων, που μπορεί να προκαλούν το συγκεκριμένο σύμπτωμα, όπως είναι οι βουβωνοκήλες, η τενοντίτιδα των μυών, η ηβική οστείτιδα κτλ. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την πολυπλοκότητα των ανατομικών δομών της περιοχής, καθιστούν τη διάγνωση της κήλης των αθλητών αρκετά δύσκολη. Οι απεικονιστικές εξετάσεις που συμβάλλουν εν μέρει στη διάγνωση είναι η ακτινογραφία, ο υπέρηχος και η μαγνητική τομογραφία. Ωστόσο ο αποκλεισμός των άλλων παθήσεων, η λεπτομερής κλινική εξέταση απο έμπειρο χειρουργό, η εξέλιξη των συμπτωμάτων και η σωστή λήψη του ιστορικού είναι τα στοιχεία εκείνα που συμβάλλουν στη σωστή διάγνωση.

 

  • Ποιά είναι η θεραπεία της κήλης των αθλητών;

Η θεραπεία της κήλης των αθλητών διακρίνεται σε συντηρητική και σε χειρουργική.

Η συντηρητική αντιμετώπιση, εφαρμόζεται σε περιπτώσεις που δεν έχει εντοπιστεί κάποια εμφανής βλάβη, και περιλαμβάνει:

  • αποχή απο αθλητικές δραστηριότητες
  • φυσικοθεραπεία
  • πρόγραμμα ενδυνάμωσης
  • κρυοθεραπεία
  • βελονισμό
  • παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη και βιταμινούχα σκευάσματα.

Θα πρέπει όμως να τονιστεί ότι ακόμα και αν υπάρξει σχετική βελτίωση των συμπτωμάτων με τη συντηρητική αντιμετώπιση, είναι σχεδόν πάντοτε παροδική και η πάθηση θα υποτροπιάσει ξανά.

Η χειρουργική θεραπεία είναι εκείνη που θα δώσει τελικά οριστική λύση στο πρόβλημα της κήλης των αθλητών και διακρίνεται σε:

  • Κλασική (ανοιχτή) μέθοδο, η οποία δεν προτείνεται πλέον για την αντιμετώπιση της πάθησης
  • Λαπαροσκοπική μέθοδο (ελάχιστα επεμβατική χειρουργική τεχνική), μέσω τομών λίγων χιλιοστών με ειδικά εργαλεία, πλέγμα και χρήση κάμερας, που διακρίνεται σε δύο βασικές τεχνικές ανάλογα με τον τρόπο προσπέλασης της βουβωνικής χώρας (την εξωπεριτοναϊκή – TEP και την διακοιλιακή προπεριτοναϊκή προσπέλαση – TAPP).

 

  • Ποιά είναι η καλύτερη μέθοδος για την αντιμετώπιση της κήλης των αθλητών;

Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση υπερέχει σημαντικά στην οριστική αντιμετώπιση της κήλης των αθλητών, με σαφή πλεονεκτήματα έναντι της κλασικής μεθόδου, αλλά και με ποσοστό επιτυχίας που ξεπερνά το 98%.

 

  • Ποιά είναι τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η λαπαροσκοπική χειρουργική;

Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της κήλης των αθλητών είναι αναίμακτη και εξασφαλίζει στον ασθενή τα παρακάτω πλεονεκτήματα, σε σχέση με την ανοιχτή επέμβαση:

  • πολύ μικρό χειρουργικό τραύμα και ελάχιστο τραυματισμό των ιστών
  • ελαχιστοποίηση έως εξάλειψη του πόνου
  • συντομότερη παραμονή στο νοσοκομείο
  • ταχύτατη επάνοδος στις καθημερινές δραστηριότητες, ενώ σε χρονικό διάστημα 4-6 εβδομάδων ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει πλήρως στις αθλητικές του δραστηριότητες
  • ελαχιστοποίηση και σχεδόν εξάλειψη της πιθανότητας υποτροπής.

 

  • Τι είδους πλέγμα χρησιμοποιείται;

Το πλέγμα που χρησιμοποιείται στη λαπαροσκοπική χειρουργικη είναι απο ειδικό βιοσυνθετικό υλικό, το οποίο είναι πολύ καλά ανεκτό από τον ανθρώπινο οργανισμό, και ενσωματώνεται πλήρως με το κοιλιακό τοίχωμα, ελαχιστοποιώντας την πιθανότητα υποτοπής.

 

  • Πόσο χρόνο διαρκεί η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της κήλης των αθλητών;

Η λαπαροσκοπική επέμβαση πραγματοποιείται με γενική αναισθησία και διαρκεί κατά μέσο όρο περίπου 40 λεπτά.

 

  • Ποιά είναι η καταλληλότερη περίοδος για την αποκατάσταση της κήλης των αθλητών;

Η καλύτερη περίοδος για τη λαπαροσκοπική αποκατάσταση είναι η καλοκαιρινή, κατά την οποία συνήθως σταματούν για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα οι αθλητικές υποχρεώσεις, διάστημα το οποίο όμως είναι αρκετό για την αποκατάσταση και την ανάρρωση, ενώ στη συνέχεια ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει πλήρως στις αθλητικές του δραστηριότητες.

 

  • Πότε μπορεί ο ασθενής να επιστρέψει στο σπίτι και στις ασχολίες του;

Λίγες ώρες μετά το χειρουργείο ο ασθενής κινητοποιείται στην κλινική και το πολύ σε 24 ώρες μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του και στις δραστηριότητες του, χωρίς πόνους ή άλλα προβλήματα, ενώ σε χρονικό διάστημα 4-6 εβδομάδων μπορεί να επιστρέψει πλήρως στις αθλητικές του δραστηριότητες.

 

  • Χρειάζεται κάποια ιδιάιτερη προσοχή απο τον ασθενή μετά το χειρουργείο;

Μετά τη λαπαροσκοπική αποκατάσταση της κήλης των αθλητών δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη μετεγχειρητική φροντίδα. Τα ράμματα που τοποθετούνται για να κλείσουν οι τρείς μικρές οπές πέφτουν μόνα τους μετά απο μερικές ημέρες. Απο την επομένη του χειρουργείου ο ασθενής μπορεί κινηθεί ελεύθερα, να οδηγήσει, να πάει στη δουλεία του (είδικά αν αυτή είναι γραφείου), να κάνει ντους, ενώ μετά απο μια εβδομάδα μπορεί να κάνει μπάνιο στη θάλασσα.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ομφαλοκήλη

  • Τι είναι η κήλη;

Το τοίχωμα της κοιλιάς μας μπορεί σε ορισμένα σημεία να είναι πιο χαλαρό (ευένδοτο), με αποτέλεσμα να διασπάται και να ανοίγει, επιτρέποντας σε κάποιο απο τα όργανα της κοιλιάς να προβάλει κάτω απο το δέρμα. Η προβολή αυτή του ενδοκοιλιακού σπλάχνου στο υποδόριο ονομάζεται κήλη και τις περισσότερες φορές δημιουργείται απο τμήμα του λεπτού εντέρου.

 

  • Τι είναι η ομφαλοκήλη;

Ομφαλοκήλη είναι η προβολή ενδοκοιλιακού σπλάχνου δια του ομφαλού ή στην περιοχή γύρω απο αυτόν (παρομφάλια κήλη), λόγω της φυσικής χαλαρότητας του τοιχώματος απο τα αιμοφόρα αγγεία του ομφάλιου λώρου, ενώ το μέγεθος της μπορεί να ποικίλλει, απο μικρή έως μεγάλη.

 

 

Η ομφαλοκήλη εμφανίζεται συχνότερα σε βρέφη ή σε νήπια, οφείλεται σε ατελή σύγκλειση του ομφαλικού δακτυλίου, ενώ μπορεί να εξαφανιστεί αυτόματα μέχρι την ηλικία των τριών ή τεσσάρων ετών. Στην περίπτωση όμως που δεν συγκλειθεί αυτόματα, το άνοιγμα διατηρείται εφ’ όρου ζωής και η ομφαλοκήλη μπορεί να παρουσιαστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, ανεξαρτήτως φύλου.

 

  • Ποιά είναι η αιτία εμφάνισης της ομφαλοκήλης στους ενήλικες;

Η κύρια αιτία εμφάνισης της ομφαλοκήλης είναι η αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεση, η οποία προκαλείται σε περιπτώσεις:

  • παχυσαρκίας
  • εγκυμοσύνης
  • άρσης μεγάλου βάρους ή βαριάς χειρωνακτικής εργασίας
  • έντονου βήχα ή γέλιου

 

  • Γιατί μια ομφαλοκήλη άλλοτε πονάει και άλλοτε όχι;

Το μέγεθος και οι μορφές της ομφαλοκήλης ποικίλλουν, απο ένα μικρό ογκίδιο μέχρι μια μεγάλη μάζα, που μπορεί να είναι ανώδυνη ή να προκαλεί πόνο, διαταραχές της αιμάτωσης του τοιχώματος του εντέρου και ειλεό απο απόφραξη.
Όταν το εξόγκωμα της ομφαλοκήλης, με ήπια πίεση, ξαναμπαίνει πίσω στη θέση του, τότε η κήλη είναι ανατασσόμενη και συνήθως δεν πονάει.
Όταν το εξόγκωμα δεν μπορεί να ξαναμπεί ολόκληρο πίσω στη θέση του, αλλά ένα μέρος του και δεν πονάει ή πονάει περιοδικά, τότε η ομφαλοκήλη είναι μη ανατασσόμενη.
Όταν όμως το εξόγκωμα δεν μπορεί να ξαναμπεί πίσω στη θέση του και πονάει, τότε η ομφαλοκήλη είναι περισφιγμένη και αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την υγεία του ασθενούς.

 

  • Ποιά είναι τα συμπτώματα της ομφαλοκήλης;

Το αρχικό σύμπτωμα της ομφαλοκήλης είναι συνήθως η εμφάνιση ενός μικρού ογκιδίου στην περιοχή του ομφαλού, το οποίο ανατάσσεται αρχικά συνήθως αυτόματα, σε συνδυασμό, μερικές φορές, με ήπιο πόνο. Με την πάροδο του χρόνου το άνοιγμα του κοιλιακού τοιχώματος μεγαλώνει, με αποτέλεσμα να αυξάνεται και το μέγεθος της κήλης, η οποία μπορεί να φτάσει σε σημείο να παραμορφώνει σημαντικά το σώμα του ασθενούς, αν δεν διορθωθεί.

 

  • Ποιά είναι τα προβλήματα και οι επιπλοκές που μπορεί να προκαλέσει μια ομφαλοκήλη;

Το πιο αθώο πρόβλημα που μπορεί να προκαλέσει μια ομφαλοκήληικ είναι το αισθητικό, δημιουργώντας αρχικά μια μικρή και στη συνέχεια μεγάλη παραμόρφωση της περιοχής του ομφαλού, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε ισχαιμία ή νέκρωση του δέρματος γυρω απο την κήλη.
Άλλα προβλήματα που παρουσιάζει ο ασθενής, εκτός του πόνου και της δυσφορίας, εξαρτώνται απο το είδος του σπλάχνου που περιλαμβάνεται στην κήλη όπως είναι οι γαστρεντερικές διαταραχές και τα άτυπα κοιλιακά άλγη, όταν εγκλωβίζεται λεπτό έντερο.
Όμως η πιο σοβαρή και επικίνδυνη για την υγεία του ασθενούς επιπλοκή είναι η περίσφιξη, η οποία μπορεί να συμβεί ακόμα και σε μικρές κήλες, και να προκαλέσει μόνιμη βλάβη ενός ενδοκοιλιακού οργάνου ή ακόμα να θέσει σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή του ασθενούς.
Τα συμπτώματα μιας περισφιγμένης ομφαλοκήλης είναι έντονα και χαρακτηρίζονται απο οξύ πόνο στην περιοχή του ομφαλού ή και διάχυτο κοιλιακό, εμέτους, αναστολή αερίων και κοπράνων, πτώση αρτηριαώση αρτηρικής πίεσης κ.α.
Στην περίσφιξη τμήμα του λεπτού παγιδεύεται μέσα στην κήλη και προκαλεί αρχικά απόφραξη (αποφρακτικός ειλεός) και διαταραχές της αιμάτωσης του τοιχώματος του εντέρου, ενώ προοδευτικά το τοίχωμα του ισχαιμεί και αρχίζει να νεκρώνεται.

Στην περίπτωση αυτή ο ασθενής πρέπει να χειρουργηθεί επειγόντως, αλλιώς το τοίχωμα του ισχαιμικού εντέρου προοδευτικά θα νεκρωθεί και θα τρυπήσει, προκαλώντας περιτονίτιδα η οποία είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί.
Δυστυχώς το πότε θα συμβεί περίσφιξη μιας κήλης δεν μπορεί να προβλεφθεί, γιατί είναι θέμα τύχης ή καλύτερα ατυχίας του ασθενούς, και σε συνδυασμό με την αδυναμία έγκαιρης πρόσβασης σε νοσοκομείο απο ηλικιωμένους ή κατοίκους απομακρυσμένων περιοχών, καθιστά απαραίτητη την έγκαιρη και άμεση αποκατάσταση της κήλης.
Άλλοι λόγοι που επιβάλλουν την άμεση αποκατάσταση μιας ομφαλοκήλης είναι η λήψη αντιπηκτικών φαρμάκων, διότι σε περίπτωση επείγοντος χειρουργείου λόγω περίσφιξης, υπάρχει ο κίνδυνος μη ελεγχόμενης αιμορραγίας , ενώ θα πρέπει να τονιστεί ότι όσο μεγαλύτερο είναι το μέγεθος της κήλης, τόσο πιο δύσκολη είναι η διόρθωση της, λόγω των πολύ χαλαρών τοιχωμάτων και των συμφύσεων.

 

  • Πώς γίνεται η διάγνωση της ομφαλοκήλης;

Η διάγνωση της ομφαλοκήλης είναι εύκολη υπόθεση και γίνεται κατά κύριο λόγο με την κλινική εξέταση του ασθενούς απο έμπειρο χειρουργό, σε συνδυασμό με το αναλυτικό ιστορικό και τα συμπτώματα που παρουσιάζει.

 

  • Ποιά είναι η θεραπεία της ομφαλοκήλης;

Η θεραπεία της ομφαλοκήλης είναι πάντοτε χειρουργική και έχει σαν σκοπό τον έλεγχο και την επαναφορά των οργάνων που προβάλλουν στη φυσιολογική τους θέση, δηλαδή εντός της κοιλίας, μπαλώνοντας ταυτόχρονα το χάσμα του κοιλιακού τοιχώματος, ώστε να εμποδιστεί η πρόπτωση τους στο μέλλον.
Η χρήση διαφόρων τύπων ζωνών (κηληεπιδέσμων) αντεδείκνυται, διότι όχι μόνο δεν βοηθάει στη λύση του προβλήματος, αλλά μπορεί να το επιδεινώσει, είτε μεγαλώνοντας το χάσμα της κήλης, είτε προκαλώντας ακόμα και την περίσφιξη της.
Για την αντιμετώπιση και την αποκατάσταση αυτού του είδους των κηλών εφαρμόζονται διάφορες χειρουργικές τεχνικές, οι οποίες έχουν σαν σκοπό την πλήρη ίαση του ασθενούς με την μικρότερη επιβάρυνση για τον οργανισμό του και την πρόληψη τυχόν μελλοντικών υποτροπών.

 

  • Ποιές είναι οι χειρουργικές τεχνικές για την θεραπεία της ομφαλοκήλης;

Οι χειρουργικές τεχνικές θεραπείας της ομφαλοκήλης διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:

  • την κλασική (ανοιχτή) χειρουργική επέμβαση, με τομή περιομφαλικήιρητικ, συρραφή του χάσματος και χρήση πλέγματος, το οποίο τοποθετείται συνήθως εξωπεριτοναικά (κάτω απο το λίπος, επάνω στην απονεύρωση) και μιας ή περισσοτέρων παροχετεύσεων κενού, ανάλογα με το μέγεθος της κήλης. Η τεχνική αυτή όμως έχει αυξημένο ποσοστό επιπλοκών.ιρητικ
  • την ελάχιστα επεμβατική χειρουργική τεχνική (λαπαροσκοπική), μέσω τομών λίγων χιλιοστών με ειδικά εργαλεία, πλέγμα και χρήση κάμερας.

 

  • Ποιά είναι η καλύτερη χειρουργική τεχνική για τον ασθενή και την αποκατάσταση της ομφαλοκήλης;

Πριν από είκοσι πέντε χρόνια περίπου ξεκινούσε ένα φιλόδοξο πείραμα, που είχε σαν στόχο την πραγματοποίηση χειρουργικών επεμβάσεων με το μικρότερο δυνατό τραύμα. Η επιτυχία αυτού του πειράματος ήταν τόσο μεγάλη, ώστε άλλαξε σημαντικά την πορεία και την ιστορία της ιατρικής ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο, το κεφάλαιο της “ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής”.

Σε αντίθεση με τις μεγάλες, δύσμορφες χειρουργικές τομές που γίνονταν παλαιότερα στην ανοιχτή χειρουργική, η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική (λαπαροσκοπική) πραγματοποιείται διαμέσου πολύ μικρών τομών του δέρματος (διαμέτρου λίγων χιλιοστών) και είναι η καλύτερη μέθοδος αποκατάστασης της ομφαλοκήλης, παρέχοντας στον ασθενή πολλά και σαφή πλεονεκτήματα.

 

  • Ποιά είναι τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η λαπαροσκοπική χειρουργική;

Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της ομφαλοκήλης είναι αναίμακτη και εξασφαλίζει στον ασθενή τα παρακάτω πλεονεκτήματα, σε σχέση με την ανοιχτή επέμβαση:

  • πολύ μικρό χειρουργικό τραύμα
  • ελάχιστος τραυματισμός των ιστών
  • ταυτόχρονη αντιμετώπιση της διάστασης της λευκής γραμμής ή της επιγαστρικής κήλης
  • ελαχιστοποίηση έως εξάλειψη του πόνου
  • μεγαλύτερη ακρίβεια χειρουργικών χειρισμών
  • καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα, ιδιαίτερα για τις γυναίκες
  • αποφυγή χρησιμοποίησης ενοχλητικών, για τον ασθενή, παροχετεύσεων
  • συντομότερη παραμονή στο νοσοκομείο
  • ελαχιστοποίηση και σχεδόν εξάλειψει των επιπλοκών (υποτροπή της κήλης)
  • ταχύτατη επάνοδος στην εργασία και τις καθημερινές δραστηριότητες.

 

  • Πώς γίνεται η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της ομφαλοκήλης;

Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της ομφαλοκήλης πραγματοποιείται μέσω τριών μικρών οπών, διαμέτρου λίγων χιλιοστών, που ανοίγονται στο πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα, στο επίπεδο του ομφαλού. Μέσα από αυτές τις τρυπούλες εισάγεται αρχικά η κάμερα (λαπαροσκόπιο), όπου γίνεται έλεγχος ολόκληρης της κοιλιάς και εκτιμάται η κατάσταση της κήλης. Στη συνέχεια εισάγονται στην κοιλιά τα χειρουργικά εργαλεία και αφού ολοκληρωθεί η λύση των συμφύσεων και η παρασκευή της, εισάγεται το πλέγμα, το οποίο χρησιμοποιείται για το μπάλωμα της κήλης. Αφού στερεωθεί και το πλέγμα στο άνοιγμα της κήλης, η επέμβαση έχει ολοκληρωθεί.

 

  • Τι είδους πλέγμα χρησιμοποιείται;

Το πλέγμα που χρησιμοποιείται στη λαπαροσκοπική χειρουργικη είναι απο ειδικό βιοσυνθετικό υλικό, το οποίο επιτρέπει την επαφή του με τα όργανα της κοιλιάς (χωρίς να δημιουργεί προβλήματα, όπως συμφύσεις), ιρητικείναι πολύ καλά ανεκτό από τον ανθρώπινο οργανισμό, και ενσωματώνεται πλήρως με το κοιλιακό τοίχωμα, ελαχιστοποιώντας την πιθανότητα υποτοπής της κήλης.

 

  • Πόσο χρόνο διαρκεί η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της ομφαλοκήλης;

Η λαπαροσκοπική επέμβαση πραγματοποιείται με γενική αναισθησία και διαρκεί κατά μέσο όρο περίπου 30-45 λεπτά, ανάλογα με το μέγεθος της και την παρουσία ή μη συμφύσεων με άλλα όργανα.

 

  • Πότε μπορεί ο ασθενής να επιστρέψει στο σπίτι και στις ασχολίες του;

Λίγες ώρες μετά το χειρουργείο ο ασθενής κινητοποιείται στην κλινική και το πολύ σε 24 ώρες μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του και στις δραστηριότητες του, χωρίς πόνους, παροχετεύσεις ή άλλα προβλήματα. Σε περίπτωση που αθλείται ή ασκεί έντονη σωματική εργασία, μπορεί να επιστρέψει στην καθημερινότητα του προοδευτικά σε 10 ημέρες περίπου.

 

  • Χρειάζεται κάποια ιδιάιτερη προσοχή απο τον ασθενή μετά το χειρουργείο;

Μετά τη λαπαροσκοπική αποκατάσταση της ομφαλοκήλης δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη φροντίδα. Τα ράμματα που τοποθετούνται για να κλείσουν οι τρείς μικρές οπές πέφτουν μόνα τους μετά απο μερικές ημέρες. Απο την επομένη του χειρουργείου ο ασθενής μπορεί κινηθεί ελεύθερα, να οδηγήσει, να πάει στη δουλεία του (είδικά αν αυτή είναι γραφείου), να κάνει ντους, ενώ μετά απο μια εβδομάδα μπορεί να κάνει μπάνιο στη θάλασσα.

 

  • Ποιές είναι οι πιθανές μετεγχειρητικές επιπλοκές;

Όπως σε κάθε χειρουργική επέμβαση υπάρχει ο κίνδυνος επιπλοκών, έτσι και στην περίπτωση της αποκατάστασης της ομφαλοκήλης υπάρχουν επιπλοκές, οι οποίες σχετίζονται είτε με την κλασική – ανοιχτή επέμβαση (συλλογή υγρού, αιμάτωμα, φλεγμονή, υποτροπή της κήλης), είτε με την επείγουσα επέμβαση, λόγω περίσφιξης της κήλης.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι η εφαρμογή της λαπαροσκοπικής χειρουργικής έχει περιορίσει κατά πολύ και σχεδόν εξαλείψει τις τυχόν επιπλοκές, ιδίως την πιθανότητα υποτροπής και επανεμφάνισης της κήλης, σε σχέση με τις παλαιότερες ανοιχτές χειρουργικές επεμβάσεις.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Copyright © 2018 | All Rights Reserved Powered by DoctorMarketing.gr - Developed by HappyOnline.gr